Als je de tocht aanvaard naar Ithaka
wens dat de weg lang mag zijn,
vol avonturen,vol ervaringen.
De Kyklopen en de Laistrygonen,
de woedende Poseidon behoef je niet te vrezen,
hen zul je niet ontmoeten op je weg
wanneer je denken hoog blijft, en verfijnd
de emotie die je hart en lijf beroert.
De Kyklopen en de Laistrygonen,
de woeste Poseidon zul je niet treffen
wanneer je ze niet in eien geest meedraagt,
wanneer je geest hun niet gestalte voor je geeft.

Wens dat je weg lang mag zijn,
vol zomermorgens
waarop je met veel plezier en vreugde
aanlegt in havens waar je nooit eerder was;
Waarop je Phoenicische markten afstruint
om kostbare kleinodien te kopen-
parelmoer en koraal, ebbenhout en amber
en allerlei opwindende parfums-
zoveel als je wilt.
Waarop je Egyptische steden bezoekt, en
teverden aan de voeten der wijzen kunt zitten, gretig luisterend
en open voor het ontvangen van hun leringen.

Houd Ithaka altijd voor ogen.
Het is de bedoeling dat je daar aankomt.
Maar overhaast de reis niet in geen geval;heb geduld.
Het is beter dat ze vele jaren duurt-
langer nog dan je je kunt voorstellen.
Zodat je, als je eindelijk dit
gewijde eiland bereikt, een wijze vrouw zult zijn,
overvloedig vervuld van alles wat je onderweg verworven hebt;
een vrouw die niet meer verwacht dat Ithaka haar welvarend zal maken,
een vrouw die niet meer wilt dat Ithaka haar rijkt maakt.

Ithaka bood je een verregaande reis, bood je
de kans de vrouw te ontdekken die je altijd geweest bent.
Zonder Ithaka als inspiratiebron zou je nooit
op pad zijn gegaan, op zoek naar Heelheid.

En mocht je haar wat pover vinden, dan heeft Ithaka je niet bedrogen.
Authentiek als je geworden bent, vol wijsheid,
schoonheid en gratie, verrijkt en verlicht door alles wat je hebt beleefd,
Zul je eindelijk begrijpen wat de ware betekenis is
van de Ithaka's van het leven.

Waauuhh! gewoon geweldig!

lieve Anjo, bedankt dat je dit prachtige gedicht voor ons op t forum gezet hebt.
Ik ben net terug van een paar dagen in Rome en heb er zo genoten van de reis, de indrukken, de geschiedenis, de mensen en t lekkere eten. Ik liep er in mijn eigen verhaal, een sprookje. En alles zonder drank. elke ervaring was authentiek.
De weg naar Ithaka, de reis van ons leven, met al zijn diepte- en hoogtepuntenten is het waard ten volle ondernomen te worden. Leef! Proef! vreugde en verdriet. Want dit ben ik, dit is mijn reis, mijn leven.
Ik kan weer voelen.Wat ben ik blij. Arienne

Maria,
Dat is precies de reden waarom ik het op de site hebt gezet. Ik las het en dacht dat wil ik!
Natuurlijk is het aangepast want het was geschreven met "de man" of te wel "de mens" maar vond de beeld van de wijze vrouw die haar leven echt heeft geleefd zo mooi.

Rome is zo'n heerlijke stad. Wat ben je een bofkont, wat zou ik graag een middag gewoon even door de straten van die stad slenteren. Misschien volgend jaar weer. Wat ik zo mooi vind is hoe het verleden en het heden daar nog zo geleefd word als een continueiteit ( nederlands kan zo moeilijk zijn). je kunt het aan de lagen van de huizen zien, niet de nederlandse grondigheid dat iets eerst gesloopt moet worden voordat je er iets anders op bouwt. Gewoon laag op laag zoals het leven is.

En wat fijn dat je voelt dat je weer leeft!

Anjo