Hallo allemaal,

Ik ben nieuw op dit forum. Ik stel me niet voor met mijn naam, ik wil toch een beetje anoniem blijven, ik schaam me zo.

Ik heb al een tijdje.. lees jaren..een alcohol probleem, m.n rode wijn. Ik wou er eerst niet aan toegeven, maar ik krijg er nu hulp voor. Alleen helpt dit nog niet echt. Misschien toch omdat ik er niet voor de volle 100 % achter sta. Het brengt mij rust in mijn chaotische hoofd, ik word er blij van, helpt mij het verleden te vergeten en ik kan er echt van genieten. Maar aan de andere kant maakt het mij heel erg moe en helpt het eigenlijk helemaal niks. Zo dubbel. 

Er is op een gegeven moment gezegd: we gaan je eerst helpen met je trauma en dan pas je alcoholgebruik. Nu zeggen ze ineens: eerst de alcohol stoppen en dan pas helpen we je verder en anders scheiden onze wegen. Ik weet momenteel even niet wat ik wil, ik weet wel wat het beste voor mij zou zijn, maar om het daadwerkelijk los te laten en te stoppen is zo'n strijd. Ik zit ook nog eens met een burnout thuis en in september wil ik gaan starten met een opleiding....dus er moet echt wel wat gebeuren. 

Zijn er meer mensen die hier zo tegenaan lopen? En waarvan die knop maar niet om wil? Ik begin wel een beetje wanhopig en boos op mezelf te worden. Voel me ook erg alleen in deze strijd. 

Lieve groetjes en sterkte voor iedereen die worstelt met een verslaving.

Goedemidaddag Netje

Welkom hier Netje

Een hele goede een stap die je hebt gezet om je aan te melden, je hoeft je nergens voor te schamen iedereen is anoniem en allemaal met een drankprobleem, of die een drankprobleem achter de rug hebben en een ieder hier heeft zijn eigen kast vol met schaamtegevoelens 

hier vindt je steun en een vraagbaak voor je situatie waarop je eerlijk antwoord krijgt

je moet jezelf wel afvragen wat wil je nu echt,want als je half wil stoppen betekent dat eigenlijk volgas doordrinken.

Als je de knop niet direct kan omzetten dan kan je het ook dag voor dag bekijken je belooft jezelf, vandaag drink ik niet en morgen zie je wel verder 

ik zou lekker veel lezen hier en als je vragen of opmerkingen hebt gewoon stellen 

welkom op dit forum, die knop vinden omzetten en omgezet houden is een hele zoektocht en strijd anders waren forums als deze overbodig, hier kun je wel tips en zo vinden om een plan te maken en iets te DOEN , halfslachtige pogingen zoals @Jac bedoelt halen inderdaad niets uit

9 minuten geleden zei Jac:

Goedemidaddag Netje

Welkom hier Netje

Een hele goede een stap die je hebt gezet om je aan te melden, je hoeft je nergens voor te schamen iedereen is anoniem en allemaal met een drankprobleem, of die een drankprobleem achter de rug hebben en een ieder hier heeft zijn eigen kast vol met schaamtegevoelens 

hier vindt je steun en een vraagbaak voor je situatie waarop je eerlijk antwoord krijgt

je moet jezelf wel afvragen wat wil je nu echt,want als je half wil stoppen betekent dat eigenlijk volgas doordrinken.

Als je de knop niet direct kan omzetten dan kan je het ook dag voor dag bekijken je belooft jezelf, vandaag drink ik niet en morgen zie je wel verder 

ik zou lekker veel lezen hier en als je vragen of opmerkingen hebt gewoon stellen 

 

 

Bedankt voor je welkom! 

Ik heb al even rondgesnuffeld op dit forum en ik ben blij dat ik hier terecht ben gekomen. Voel me nu al wat minder alleen. 

Ik sta niet alleen ,maar voel me wel alleen hierin. Ik wil mijn man en onze pubers hier niet mee lastig vallen. 

Ik weet dat ik een keuze moet maken, ik wil ook niet voor half werk gaan. De wil is er wel, maar de daadwerkelijke knop wil maar niet om. Zo frustrerend. Maar ik heb hier al goede tips gelezen en dat is fijn. 

Wens je een fijn weekend!

11 minuten geleden zei herman0167:

welkom op dit forum, die knop vinden omzetten en omgezet houden is een hele zoektocht en strijd anders waren forums als deze overbodig, hier kun je wel tips en zo vinden om een plan te maken en iets te DOEN , halfslachtige pogingen zoals @Jac bedoelt halen inderdaad niets uit

Dankjewel voor het welkom! 

Die vervelende knop ook altijd. En inderdaad als het zo makkelijk was waren deze forums overbodig en bestond de hulpverlening waar ik bij loop ook niet. Het is goed van hun dat ze mij nu de keuze geven en soms een beetje hard voor mij zijn. Zet me wel aan het denken, maar aan de andere kant denk ik: jullie hebben makkelijk praat.... Want is gewoon verrekte moeilijk.

Ik heb al even rondgesnuffeld hier op het forum en voel me een beetje minder alleen. 

En ik wil het inderdaad niet half doen. 

Lastig hoor, die keuze tussen de alcohol of het trauma aanpakken. Want alles heeft weer met elkaar te maken.

Het klinkt erg als moeten, en een strijd. 

Ben je al eens eerder langere tijd gestopt geweest? Mij helpt het om naar de voordelen te kijken van het niet drinken. Als je nog midden in je gebruik zit, lijken de voordelen van drinken best groot. En anders verzin je er wel een paar voordelen bij. 

De focus verleggen naar iets anders kan ook helpen. Hobby, gezond eten, sporten/wandelen, wat klussen of opruimen. Als je een burnout hebt, is ontspanning ook belangrijk.

Netje 

Even een vraagje ben je te trots om het te delen met je man, met je pubers zou ik me daar wat bij kunnen voorstellen , ben je misschien de spil van het gezin dat je geen misplaatse zwakheid wil tonen maar misschien zit ik wel helemaal fout.

Je man kan je niet begrijpen als hij niet weet wat er speelt in je hoofd dat wordt dan onbegrip en dan kan een glaasje rode druivensap teveel zomaar een ruzie uitlokken waar hij geen idee heeft waar dat opeens vandaan komt, of is dat geen optie om het te bespeken met hem.

Het forum is ok zelfs prima maar het is een uitlaatklep voor je frustratie ,vragen die je niet wil ventileren thuis of uiten en perfect voor antwoorden van ervaringen deskundigen van allerlei komaf, maar het is geen medicijn die je kan nemen en dat dan alles is opgelost.

Als we hypothetisch stellen dat je 100 stappen nodig hebt om jou doel te bereiken dan zal je 80 stappen alleen moeten zetten 19 samen met je man samen en de laatste met behulp van het forum.

6 minuten geleden zei Lonster1:

Lastig hoor, die keuze tussen de alcohol of het trauma aanpakken. Want alles heeft weer met elkaar te maken.

Het klinkt erg als moeten, en een strijd. 

Ben je al eens eerder langere tijd gestopt geweest? Mij helpt het om naar de voordelen te kijken van het niet drinken. Als je nog midden in je gebruik zit, lijken de voordelen van drinken best groot. En anders verzin je er wel een paar voordelen bij. 

De focus verleggen naar iets anders kan ook helpen. Hobby, gezond eten, sporten/wandelen, wat klussen of opruimen. Als je een burnout hebt, is ontspanning ook belangrijk.

Bedankt voor je reactie. 

Het is inderdaad lastig om te kiezen welke er eerst wordt aangepakt. Ze zeiden eerst we pakken het trauma aan, want die is "boosdoener" ,maar nu zeggen ze wat anders. Dat ze een beetje hard voor me zijn is misschien wel goed, want het zet me aan het denken. 

Het is inderdaad moeten en dat is een hele strijd. Ik wou dat het wat makkelijker was😅 ik wil mijn leven beteren, maar ik word door vele dingen afgeremd. Mijn ADD brein is heeft hierin ook een aandeel. Maar ik wil ook niet alles op iets anders schuiven. Ik moet het zelf doen en sterk zien te zijn. Ik word hier erg verdrietig en moedeloos van. 

Hobby heb ik voorzichtig weer wat opgepakt en probeer zo veel mogelijk met de honden te wandelen en iets in huis te doen om maar niet te drinken. Maar die drang naar mijn wijntje is zooooo sterk.

Ik wil me focussen op mijn herstel en op een nieuwe opleiding en alcohol past hier niet meer in. Eigenlijk heb ik wat teveel om aan te pakken.

Jij bent helemaal gestopt? Heb je evt nog meer tips voor mij als ik die drang krijg?

25 minuten geleden zei Jac:

Netje 

Even een vraagje ben je te trots om het te delen met je man, met je pubers zou ik me daar wat bij kunnen voorstellen , ben je misschien de spil van het gezin dat je geen misplaatse zwakheid wil tonen maar misschien zit ik wel helemaal fout.

Je man kan je niet begrijpen als hij niet weet wat er speelt in je hoofd dat wordt dan onbegrip en dan kan een glaasje rode druivensap teveel zomaar een ruzie uitlokken waar hij geen idee heeft waar dat opeens vandaan komt, of is dat geen optie om het te bespeken met hem.

Het forum is ok zelfs prima maar het is een uitlaatklep voor je frustratie ,vragen die je niet wil ventileren thuis of uiten en perfect voor antwoorden van ervaringen deskundigen van allerlei komaf, maar het is geen medicijn die je kan nemen en dat dan alles is opgelost.

Als we hypothetisch stellen dat je 100 stappen nodig hebt om jou doel te bereiken dan zal je 80 stappen alleen moeten zetten 19 samen met je man samen en de laatste met behulp van het forum.

Je slaat de spijker op z'n kop en je reactie komt wel even binnen. 

Ik wil altijd alles alleen doen, opvoeding en karakter. Ik moet van mezelf ook alles alleen kunnen en ik wil een ander niet tot last zijn. Ik wil niet zwak zijn. Maar toch voel ik me ook alleen, ik doe dat zelf dat weet ik. Lastig hoor. 

Mijn man heeft het inderdaad niet gemakkelijk met mij, hij doet zijn best hoor en weet ook dat ik hulp krijg en bij probeert mij ook te helpen. Maar ik zal het indd toch alleen moeten doen, met behulp van de hulpverlening en mijn man.

Ik weet ook dat een forum niet de oplossing is, maar het stukje herkenning krijgen is al heel fijn. En soms is het beter om met iemand te praten die weet wat het is. 

De worsteling met alles is best heftig en heb veel dingen om aan te pakken. 

Netje 

Je hebt je vandaag aangemeld hier dat is al een stap vooruit richting je doel  ( hoe lang was je alvan plan om je aan te melden) 

56 minuten geleden zei netje:

Ik wil altijd alles alleen doen, opvoeding en karakter. Ik moet van mezelf ook alles alleen kunnen en ik wil een ander niet tot last zijn. Ik wil niet zwak zijn. Maar toch voel ik me ook alleen, ik doe dat zelf dat weet ik. Lastig hoor.

Ja dat is lastig want hoe lang dit al ? waarschijnlijk al vanaf je puberteit maar het is toch ook onmogelijk om dat van jezelf te vragen alles alleen te willen doen en te kunnen en niemand lastig te vallen, dat maakt je juist zwak en daardoor voel je je alleen om dan vervolgens heb je drank nodig om te ontspannen van je inspanningen om het onmogelijke mogelijk te maken en morgen weer opnieuw en dag daarna opnieuw met meer drank en daarna weer neverending story tot dat je omvalt

Terwijl je het helemaal niet alleen hoeft te doen. gewoon toelaten beetje bij beetje kleine stapjes maken, twee weten meer dan een, twee kunnen meer dan een, met twee ben je nooit alleen en samen sta je sterk en heb ik het nu alleen nog over je man en dan heb je je pubers nog die ook iets toe voegen al is het maar heel weinig in dit stadium van hun leven maar alle kleine beetjes helpen en accepteer dat het niet veel is en dat dit het voorlopig is dat scheelt een hoop negatieve energie

Je zal stap voor stap moeten gaan dag voor dag

@netje, ik vond het heel fijn dat ik met mijn gezin alles kon delen en ze mij ondersteunen, mijn vrouw en dochter hebben mij weggebracht naar de kliniek en onderweg daar naar toe kwam al het besef dat ik dit niet alleen voor mij deed maar voor ons en de toekomst, dit was al een grote hulp, zorg dat je je gezin achter je houdt.

20 uur geleden zei Jac:

Netje 

Je hebt je vandaag aangemeld hier dat is al een stap vooruit richting je doel  ( hoe lang was je alvan plan om je aan te melden) 

Ja dat is lastig want hoe lang dit al ? waarschijnlijk al vanaf je puberteit maar het is toch ook onmogelijk om dat van jezelf te vragen alles alleen te willen doen en te kunnen en niemand lastig te vallen, dat maakt je juist zwak en daardoor voel je je alleen om dan vervolgens heb je drank nodig om te ontspannen van je inspanningen om het onmogelijke mogelijk te maken en morgen weer opnieuw en dag daarna opnieuw met meer drank en daarna weer neverending story tot dat je omvalt

Terwijl je het helemaal niet alleen hoeft te doen. gewoon toelaten beetje bij beetje kleine stapjes maken, twee weten meer dan een, twee kunnen meer dan een, met twee ben je nooit alleen en samen sta je sterk en heb ik het nu alleen nog over je man en dan heb je je pubers nog die ook iets toe voegen al is het maar heel weinig in dit stadium van hun leven maar alle kleine beetjes helpen en accepteer dat het niet veel is en dat dit het voorlopig is dat scheelt een hoop negatieve energie

Je zal stap voor stap moeten gaan dag voor dag

Je hebt helemaal gelijk. Al is het niet vanaf mijn puberteit maar vanaf de lagere school al. Dus dat zit zo diep geworteld. En ik krijg het ook vaak te horen dat ik het niet alleen hoef te doen. Maar ik wil echt een ander niet tot last zijn. Dat is inderdaad iets waar ik aan moet werken. 

En ja de pubers die spiegelen mij wel, confronterend soms hoor haha. En dat neem ik wel mee. Ik wil niet dat zij hier last van ondervinden. Want ze maken zich wel zorgen over mij en mijn man ook trouwens. Ik vind het gewoon erg moeilijk om hulp te vragen en te zeggen: ik kan het niet alleen, maar aan de andere kant wil ik het alleen doen en moet ik het ook alleen doen. Ben een beetje complex denk ik. 

Ik weet dat het stap voor stap moet, maar ik wil sneller dan ik kan. 

21 uur geleden zei herman0167:

@netje, ik vond het heel fijn dat ik met mijn gezin alles kon delen en ze mij ondersteunen, mijn vrouw en dochter hebben mij weggebracht naar de kliniek en onderweg daar naar toe kwam al het besef dat ik dit niet alleen voor mij deed maar voor ons en de toekomst, dit was al een grote hulp, zorg dat je je gezin achter je houdt.

Wat fijn dat je alles met je gezin kan delen. Ik probeer ook wel wat te delen,maar ik wil het alleen doen. Ik schaam me enorm en wil niet zwak overkomen. Ik heb altijd alles al alleen willen doen, heb altijd het gevoel dat ik teveel ben en dat is niet een fijn gevoel. 

Maar ik zal toch moeten proberen om mijn gezin erbij te betrekken en me iets meer open te stellen. Lastig hoor

18 minuten geleden zei netje:

Je hebt helemaal gelijk. Al is het niet vanaf mijn puberteit maar vanaf de lagere school al. Dus dat zit zo diep geworteld. En ik krijg het ook vaak te horen dat ik het niet alleen hoef te doen. Maar ik wil echt een ander niet tot last zijn. Dat is inderdaad iets waar ik aan moet werken. 

En ja de pubers die spiegelen mij wel, confronterend soms hoor haha. En dat neem ik wel mee. Ik wil niet dat zij hier last van ondervinden. Want ze maken zich wel zorgen over mij en mijn man ook trouwens. Ik vind het gewoon erg moeilijk om hulp te vragen en te zeggen: ik kan het niet alleen, maar aan de andere kant wil ik het alleen doen en moet ik het ook alleen doen. Ben een beetje complex denk ik. 

Ik weet dat het stap voor stap moet, maar ik wil sneller dan ik kan. 

Goedemiddag Netje 

Ach complex zijn we allemaal maar zeker als je het prettiger, beter enz enz vindt om het alleen/zelf te doen, ik heb het ook grotendeels alleen gedaan ben ook een beetje een einzelgänger en dat gaat prima so far (lees mijn draadje maar eens op je gemak) misschien kan je er wat mee , maar dan komt de vraag als je het alleen wil doen waarom begin je dan niet vast vandaag of morgen stap voor stap dag voor dag dat gaat je veel rust geven 

15 minuten geleden zei netje:

Ik vind het gewoon erg moeilijk om hulp te vragen en te zeggen: ik kan het niet alleen, maar aan de andere kant wil ik het alleen doen en moet ik het ook alleen doen. Ben een beetje complex denk ik. 

zelf maar niet alleen, dat las ik hier en dat is hoe ik het ervaar.
kijk dood gaan doe je uiteindelijk ook zelf èn alleen, en toch maakt het veel uit
in welke omstandigheden. Hier op t forum ook zoiets. Uiteindelijk zelf, en als ik dat
ervaar als alleen, dan zit die conclusie echt in mezelf. Samen maakt sterk!

Hi @netje,

Allereerst welkom, wat goed dat je de stap hebt genomen om je verhaal te delen op het forum!

Voor mij is het heel herkenbaar. Vind ook dat ik alles zelf moet oplossen. Heb mijn vrouw in eerste instantie ook niet betrokken bij het stoppen, laat staan mijn familie. Op aanraden van @lady jane heb ik haar wel alles verteld en meegenomen in mijn proces. Daar zag ik enorm tegen op. Maar wat een opluchting en bevrijding! Ik hoefde niet meer alles alleen te doen, en dat was heel helpend. En daarnaast sloot ik daarmee alle wegen naar alcohol af, geen achterdeurtjes meer. Want in je eentje stoppen betekent ook dat je weer in je eentje kunt beginnen. Dat is met hulp van mijn vrouw en familie nu uitgesloten (ik zou ook niet anders meer willen trouwens). 

22 uur geleden zei netje:

Jij bent helemaal gestopt? Heb je evt nog meer tips voor mij als ik die drang krijg?

Het forum staat vol met tips. Nee ik ben niet helemaal gestopt, maar wel met dagelijks drinken.

Als je graag drinkt en er erg tegenop ziet om dat niet te doen en het alleen maar als een strijd voelt wordt het erg zwaar. Als ik het goed begrijp krijg je pas therapie als je gestopt bent met alcohol drinken, maar krijg je daar geen hulp bij. Als ik jou was zou ik denk ik naar de huisarts gaan en vragen om ondersteuning bij het stoppen. Mijn huistarts reageerde daar heel goed op. Ik vond het doodeng, maar dat heeft me wel geholpen. Ik heb ook (kenmerken van) ADD dus dat heeft wel even geduurd voordat ik de stap nam. 

2 uur geleden zei Jac:

Goedemiddag Netje 

Ach complex zijn we allemaal maar zeker als je het prettiger, beter enz enz vindt om het alleen/zelf te doen, ik heb het ook grotendeels alleen gedaan ben ook een beetje een einzelgänger en dat gaat prima so far (lees mijn draadje maar eens op je gemak) misschien kan je er wat mee , maar dan komt de vraag als je het alleen wil doen waarom begin je dan niet vast vandaag of morgen stap voor stap dag voor dag dat gaat je veel rust geven 

 

Ik zal jouw draadje eens lezen. 

En ik zal het zeker stap voor stap gaan doen. Dit advies ook van mijn therapeut gekregen. Maar ze komen niet echt verder met mij, dus willen ze misschien medicatie gaan inzetten. En dat wil ik niet.

Maar dat er iets moet gaan gebeuren staat als een paal boven water! Ik zal het voor mezelf eens op een rijtje gaan zetten.

Bedankt voor je tips!

Wens je een fijne zondag

2 uur geleden zei lady jane:

zelf maar niet alleen, dat las ik hier en dat is hoe ik het ervaar.
kijk dood gaan doe je uiteindelijk ook zelf èn alleen, en toch maakt het veel uit
in welke omstandigheden. Hier op t forum ook zoiets. Uiteindelijk zelf, en als ik dat
ervaar als alleen, dan zit die conclusie echt in mezelf. Samen maakt sterk!

Mooi gezegd! Dankjewel

2 uur geleden zei JamesM:

Hi @netje,

Allereerst welkom, wat goed dat je de stap hebt genomen om je verhaal te delen op het forum!

Voor mij is het heel herkenbaar. Vind ook dat ik alles zelf moet oplossen. Heb mijn vrouw in eerste instantie ook niet betrokken bij het stoppen, laat staan mijn familie. Op aanraden van @lady jane heb ik haar wel alles verteld en meegenomen in mijn proces. Daar zag ik enorm tegen op. Maar wat een opluchting en bevrijding! Ik hoefde niet meer alles alleen te doen, en dat was heel helpend. En daarnaast sloot ik daarmee alle wegen naar alcohol af, geen achterdeurtjes meer. Want in je eentje stoppen betekent ook dat je weer in je eentje kunt beginnen. Dat is met hulp van mijn vrouw en familie nu uitgesloten (ik zou ook niet anders meer willen trouwens). 

Wat fijn dat je het uiteindelijk toch met je vrouw/familie hebt gedeeld en dat je goede hulp hebt gehad en nog steeds hebt.

Mijn man en kinderen zijn wel op de hoogte. Maar ik wil ze niet steeds lastig vallen. Ik heb een echt mannen gezin en dat valt niet mee haha. Zij zijn ook best hard en ik wil niet zwak overkomen. 

Ook mijn ouders zijn op de hoogte, maar die wil ik ook niet lastig vallen, ze hebben het al moeilijk genoeg met dat ik in een burnout zit mede door trauma en ze maken zich best wel zorgen om mij. En dat wil ik helemaal niet. 

Ik bescherm liever mijn naasten dan mezelf. 

Ik vind het echt super lastig. 

Dat er wat moet gebeuren dat is een feit. Die knop moet om, maar hij gaat maar niet om. Zo frustrerend. Ik wil het wel heel graag, maar alcohol brengt me ook nog best veel. Positief en negatief. 

2 uur geleden zei Lonster1:

Het forum staat vol met tips. Nee ik ben niet helemaal gestopt, maar wel met dagelijks drinken.

Als je graag drinkt en er erg tegenop ziet om dat niet te doen en het alleen maar als een strijd voelt wordt het erg zwaar. Als ik het goed begrijp krijg je pas therapie als je gestopt bent met alcohol drinken, maar krijg je daar geen hulp bij. Als ik jou was zou ik denk ik naar de huisarts gaan en vragen om ondersteuning bij het stoppen. Mijn huistarts reageerde daar heel goed op. Ik vond het doodeng, maar dat heeft me wel geholpen. Ik heb ook (kenmerken van) ADD dus dat heeft wel even geduurd voordat ik de stap nam. 

Ik heb hulp hoor. De therapeut en psycholoog hebben begin dit jaar besloten om eerst aan het trauma te werken zodat die lading eraf is en dat het dan makkelijker wordt om de alcohol aan te pakken. Maar vorige week zeiden ze heel wat anders. Stoppen met evt medicatie of opname, anders geen traumatherapie. En dan ook geen hulp meer, want misschien is het de tijd nog niet zeiden ze.

Maar ik weet dat er nu wat moet gebeuren, ik moet uit die burnout en ook als ik start met mijn opleiding zal het alcoholgebruik flink naar beneden moeten.

Ik zal het morgen met mijn psycholoog bespreken. Waarom de ene keer dit en de andere keer dat. Dat begrijp ik niet. 

2 uur geleden zei netje:

Dat er wat moet gebeuren dat is een feit. Die knop moet om, maar hij gaat maar niet om. Zo frustrerend. Ik wil het wel heel graag, maar alcohol brengt me ook nog best veel. Positief en negatief. 

Ideaal zou dus zijn , geholpen worden voor je burn-out onder de voorwaarde dat je mag blijven drinken,  nou succes 

2 uur geleden zei netje:

Waarom de ene keer dit en de andere keer dat. Dat begrijp ik niet. 

misschien dat jij verbaal zo goed bent dat zij dachten dat therapie zou aanslaan?
Maar ervaring leert dat mijn therapie toen ik nog dronk, me niet van mijn burn-out/depressie afhielp.
Integendeel zelfs het leek erger te worden. Toen eindelijk 1 SPVer mij vertelde dat hij mij pas in zijn
Mindfulness groep zou toelaten nadat ik gestopt was, besefte ik een beetje hoe de vork echt in de steel stak.
Eenmaal gestopt bleek ik dubbel gemotiveerd; mijn privé reden en mijn traumatische ervaringen.
Daarna leken de kwartjes wel te vallen, mijn therapie bleek wel iets van voorwerk geweest te zijn, maar nu
pas bleek integratie mogelijk. En dat verklaart mede waarom de knop om kon blijven.
Misschien dat sommige therapeuten er anders over denken, maar ik denk zelf dat ik verbaal te sterk was en 
mijn hulpverleners me te hoog inschatten. Een enkele dronk meer dan ikzelf, dus ook dat telde mee lijkt me zo.
Wat ik in de loop der jaren wel geleerd heb is dat mensen met een drankprobleem, die nog goed funktioneren, niet
alleen anderen maar ook zichzelf voor de gek houden. Alsof je eerst rock bottom moet zijn eer je kunt stoppen.
Op het oog funktioneerde ik prima, er waren best mensen jaloers op me denk ik zelfs, maar ik was al jaren niet echt
gelukkig meer. Laat staan tevreden. Misschien wel juist omdat ik "alles" had en dus geen reden tot drinken?

zolang je zelf vind dat alcohol je best wel veel brengt, vergeet die knop en doe niet eens een poging, gaat toch mislukken, je moet er eerst heel anders over gaan denken

Tijdens mijn vroege herstel van burn-out (na vier maanden) ben ik gestopt met drinken. Paar maanden daarna ben ik begonnen met te werken aan jeugdtrauma. In mijn geval kwam eea volgordelijk, maar hebben alle drie (burn-out, alcohol, jeugdtrauma) wel sterk met elkaar te maken. Weet niet wat de beste manier is, volg vooral je eigen gevoel hierin. En probeer niet teveel tegelijk te doen, bepaal je eigen ritme.