Dag iedereen,

sedert deze ochtend ben ik in contact gekomen met het forum en heb al redelijk wat draadjes doorgenomen. 
Ik voel bij mezelf dat de knop nu écht wel eens om moet… waar ik vroeger na thuiskomst van het werk wel 3/4 glazen wijn dronk per dag, is het de laatste tijd heel snel bergafwaarts gegaan. Ik begon ook sterkere drank te gebruiken, en ik heb ontdekt dat de trillende handen en de moeilijke opstart ‘s morgens wegging als ik al een shotje alcohol binnen had (fruitsap met vodka als ontbijt, niet zo’n goed idee. Deze week een schram in mijn auto gereden gezien ik per sé nog iets wilde afhalen om te eten (honger craving) door de hele avond doorgedronken te hebben. 

ik dronk altijd wel graag al eens een glaasje, maar vroeger had ik het veel beter onder controle, en dronk ik ook zeker niet elke dag. Tijdens mijn zwangerschappen en periodes van borstvoeding heb ik het ook altijd makkelijk kunnen laten staan. Het is pas echt beginnen veranderen tijdens de lockdown met vele stress door het telewerken in combinatie met jonge kids. Mijn man trok de deur achter zich dicht voor zijn meetings, maar ik moest almaar meer ballen in de lucht gooien. Ik was ook net veranderd van job waarbij ik nog een academische cursus met eindwerk diende te volgen. In die periode vertrok mijn man ook voor 7 maanden naar het buitenland. Dat was voor mij de doodsteek als het ging over controle van alcohol. Door de stress zakte ik steeds dieper weg, en zat tegen een burn-out aan op het moment dat hij terugkwam. Voor hem was het echter heel moeilijk om me de juiste ondersteuning te bieden op dat moment. In die periode werd ik ook onverwacht terug zwanger; een 4e kind zou echt te fel gewogen hebben op onze draagkracht als gezin en vooral op mij, die het merendeel van de zorg op mij neem. We besloten om het kindje niet te houden. Het was een heftige periode. Er zijn toen een aantal verkeerde beslissingen genomen, waaronder de aanschaf van een ander huis, die achteraf een volledige miskoop bleek te zijn. Mijn partner voelde zich hier zo slecht over, dat hij zijn frustratie en woede op mij begon af te reageren. Dit was 2022. Ook toen had ik het gevoel dat het nog onder controle was. Het bleek al snel dat we voor ons mentaal welzijn door de zure appel moesten bijten en terug iets zoeken op te verhuizen. Dit was heel zwaar, want in mijn man zijn boosheid legde hij de verantwoordelijkheid hiervoor alleen bij mij. Ook nog midden 2022 kreeg ik te horen dat mijn mama terminaal kanker had (zij is ook verslavingsgevoelig en heeft haar hele leven overmatig gerookt en gedronken). 
De discussies thuis bleven maar doorgaan en ik was ten einde raad. Toen ben ik echt beginnen mijn toevlucht te zoeken tot alcohol. Op een gegeven avond was een ruzie weer zodanig geëscaleerd waardoor ik teveel gedronken had en echt niet meer verder wilde. Ik wilde weg uit de situatie en niks meer voelen. Ik heb toen ook een hele resem medicatie genomen, een slechte combinatie. De maandag na die crisis heb ik mezelf aangemeld op spoed. Ik kon niet meer werken, ik zat er volledig door… 

mijn man was geschrokken en in eerste instantie heeft hij getracht om me te ondersteunen. Dit heeft echter niet zo lang geduurd; de verwijten en de spanningen waren al snel helemaal terug. Ik ben in het voorjaar van 2023 een tijd uitgeweest en heb nu ander werk gevonden die beter bij me past. Mijn eigen drankgebruik is echter niet gebeterd, integendeel. In het begin deed ik niks stiekem, maar ik kreeg een aantal keer een heel gemene opmerking van mijn partner. Daarop ben ik begonnen met alles te verstoppen. Alles, als hij maar niet kwaad zou zijn (hij heeft een enorm kort lontje). De alcohol hielp me ook om zijnwoede-aanvallen te doorstaan en hier meer verdoofd in te zijn. Indien niet, dan was ik na die discussies een emotioneel wrak.

het is hoog tijd om te stoppen. En ik wil het wel, maar ik heb schrik dat ik zonder mijn dagelijkse dosis mijn relatie niet langer aankan… zucht. Nog veel werk aan de winkel.

bedankt alvast voor het meelezen.

groetjes,

NCL

Poeh @NCL  , jouw verhaal klinkt echt heel heftig. Het is wel heel veel wat je op jouw bord hebt liggen. Ik kan me goed voorstellen dat je er doorheen bent! Je kunt niet het hele bord in één keer afwerken. Je zult ergens moeten beginnen en stoppen met drinken lijkt me voor jou inderdaad een goede eerste om aan te pakken. Eerst voor jezelf zorgen dat je weer in jouw kracht komt en van daar uit rustig voor die andere zaken zorgen. Dat betekent misschien dat je voor iets of iemand anders minder energie over hebt de eerste periode. Je zegt dat jouw kinderen nog klein zijn, maar misschien groot genoeg om hen uit te leggen waar je staat? Je hoeft niet in details te treden, maar wellicht dat je in grote lijnen kunt uitleggen dat je afhankelijk bent geworden van alcohol en dit maakt dat jij je ziek voelt. Dat je nu er voor hebt gekozen om beter te worden. Dat je daardoor de eerste periode minder tijd of aandacht voor ze zal hebben. Of dat je niet altijd even lief of geduldig op hen zal reageren. Dat dit niets met hen te maken heeft, maar alles met jou en het zieke gevoel dat je hebt.  Dat het beter wordt omdat je daar nu juist heel hard aan gaat werken.

Je partner is een ander verhaal. Dat goede gesprek zal ook met hem gevoerd moeten worden, maar misschien ook hier nog niet in details. Wel kun je hem aangeven wat je van hem nodig hebt om jouw doelen te behalen. Eerst aan jezelf werken en vanuit je kracht bekijken waar je staat en wat je verder wilt hebben in jouw leven. Nu niet het moment voor andere grote beslissingen lijkt mij. Eerst de alcohol de baas worden! Blijf vooral hier komen en van je afschrijven! Dat kan een enorme uitlaatklep zijn en je laten weten dat je er niet alleen voor staat!

Ik weet niet of je al een plan hebt gemaakt hoe je dit proces wilt aanpakken. Of je dit volledig op eigen kracht wilt doen of hulp nodig hebt. Een bezoek aan de huisarts kan een eerste stap zijn, maar er zijn nog veel meer opties. Daar weten de andere forumleden je vast mee te helpen en je over hun ervaring daarmee te vertellen.

Voor nu, geef jezelf een knuffel en ga lekker slapen. Morgen over je plan nadenken!

Liefs, dat verdien je!

Welkom @NCL!

Wat goed dat je dit forum gevonden hebt en wat sterk dat je hier in alle openheid je verhaal deelt. Je hebt flink wat voor je kiezen gehad de afgelopen jaren zeg. Behoorlijke emotionele periodes en events waardoor je wellicht meer bent gaan drinken, of misschien zijn er zaken in je leven juist stroever gaan lopen en verkeerd uitpakken doordat je meer bent gaan drinken. Wie zal het zeggen, maar meestal is het de bekende kruisbestuiving.

En je hebt ons gevonden, maar wat nu? Ik zou zeggen blijf hier voorlopig vooral schrijven en lezen. Leer van de ervaringen hier en wij leren weer van die van jou. Misschien kan je dagelijks inchecken op het dagpact? En dan sluit ik me aan bij @Wijntjeofmeer dat het handig is om een plan te maken. En beginnen bij de huisarts is vaak de makkelijkste en belangrijkste. Bespreek waar je tegenaan loopt en wat de opties zijn. Een verwijzing naat een andere instelling of traject kan even duren, dus hoe eerder hoe beter zou ik zeggen :-)

Ik denk dat je herstel op dit moment met stip op 1 moet staan. En het zou fijn zijn als je partner dat begrijpt en dat jij de ruimte en veiligheid voelt om daar eerlijk tegenover hem te zijn. Maar hij kent je langer dan vandaag dus dat begrip zal er ergens wel zijn of kunnen gaan komen denk ik.

Het is misschien niet aan mij om hier iets over te zeggen, maar je omschrijft dat je partner een 'kort lontje' heeft. Ik begrijp die benaming eerlijk gezegd nooit zo, maar dat kan zeker aan mij liggen. De keren dat ik iemand heb horen vertellen dat iemand een kort lontje had, was het meestal om een beetje goed te praten dat iemand zich niet kon beheersen en fysiek en verbaal uit zijn/haar slof schoot. Ik ken eigenlijk ook geen voorbeelden van mensen die een goede verstandhouding hebben waarbij 1 van de 2 een 'kort lontje' heeft.

Wat ik eigenlijk wil zeggen en ik begeef me op glad ijs, want ik ken jullie relatie natuurlijk helemaal niet. Maar ik kan me voorstellen dat het lijkt of je partner terecht boos op je wordt omdat jij te veel drinkt, maar zoals jij nu aan het onderzoeken bent hoe je je alcoholinname te lijf kan gaan, zo zou hij misschien eens zijn temperament onder de loep kunnen nemen.

Zo dit was een behoorlijke portie ongevraagd advies, excuus daarvoor!

Wat ik vooral wil zeggen: heel veel succes, rust en wijsheid gewenst bij je aanpak! 

Het zal heerlijk voor je zijn om te stoppen met drinken en je leven weer in eigen hand te nemen. Om lekker goed voor jezelf te zorgen en met hernieuwde energie ook voor je kinderen te kunnen zorgen.

En wat je man ook verkeerd doet... je drinkt zélf die alcohol op. 

Welkom NCL

9 uur geleden zei NCL:

En ik wil het wel, maar ik heb schrik dat ik zonder mijn dagelijkse dosis mijn relatie niet langer aankan…

je drinkt nooit voor een ander en ook nooit door die ander (al heb ik vroeger ook wel zo gedacht en gehandeld helaas)
wat wel kan helpen is je indenken hoe machteloos hij zich moet voelen
en dat jullie beiden misschien anders/(beter?) jullie relatie kunnen invullen?
Drank verhult veel oppervakkig gezien. Laat het weg en de hobbels komen bloot te liggen
maar zonder drank kun je die aan. Of de hobbels glad gestreken kun worden of de nekslag voor de relatie zijn, zal dan wel blijken.
Er is veel moed voor nodig om gestopt te blijven is mijn ervaring. Het leven leven is niet makkelijk. Maar wel de moeite waard!

 

Welkom! Wat moedig dat je deze stap neemt. Op de korte termijn lijkt het alsof de alcohol helpt en heb je even het gevoel dat je kunt ontsnappen maar helaas is dat niet vol te houden. Nou ja eigenlijk helemaal niet helaas, het is eigenlijk gewoon niet waar en het leven is veel meer te overzien zonder en uiteindelijk voel je je sterker en stabieler. Alleen duurt het even. Is er iets wat je voor jezelf kunt doen en waardoor je even kan ontspannen en ' uitstaan'? Sporten, sauna, mediteren, wat dan ook. Het heeft mij heel erg geholpen om slechte gewoontes te vervangen door goeie.

Hoi iedereen,

ik heb al jullie antwoorden met veel aandacht gelezen. Eerst en vooral superhard bedankt voor jullie feedback en jullie eerlijke kritische vragen die tot nadenken stemmen! Dankzij jullie en het forum sluit ik op dit moment dag 2 op een goede manier af, met vandaag toch wat meer last dan gisteren door een slechte nacht en een drukke dag met veel prikkels vandaag.

Voor ik op dit forum belandde heb ik mij ook al zitten inlezen op internet, postcasts zitten luisteren in de auto (bv. Koos - eerlijk over alcohol). De info en andere ervaringen op zich helpen me al een stuk om op wilskracht mezelf te dwingen om nu echt die knop te gaan omdraaien. Aan de andere kant lees en hoor ik, dat de inspanning puur op wilskracht/discipline gedoemd is om te mislukken. Dat je het écht moet willen, en vooral andere levenskeuzes moet willen maken. Ik weet gewoon eerlijk waar niet of ik al zover ben. Ik ben nog altijd in het stadium van 'ooit moet het me toch wel eens opnieuw lukken om een glaasje met oudejaar te drinken, 1 aperitiefje op restaurant'. Het voelt echt nog minder gezellig om te denken 'nee, nooit meer'. Ik word dan ook kwaad op mezelf, want ik was al die jaren wél een matige drinker. Ik hoor van sommige mensen dat ze bij zichzelf meteen voelden dat het 'foute boel' was toen ze voor de eerste keer met alcohol in contact kwamen. Ik heb dat dus heel lang niet gehad. In mijn late tienerjaren ben ik tijdens een après-ski 1 keer zo slecht geweest, dat ik sedertdien nooit nog tot het randje ging. Ik kon het altijd perfect doseren tot het zich wat 'leuk' voelen, en daarna kon ik stoppen. 
Het is pas door relatieproblemen dat ik meer ben beginnen drinken, op zoek echt naar die ontspanning, naar die verdoving. Wij hebben doorheen onze relatie reeds een aantal zaken geprobeerd: jaren geleden ik alleen in therapie (man wou toen niet mee), om mijn grenzen te leren aangeven, en vooral om mezelf te wapenen tegen de woede-aanvallen waar ik echt zwaarder en zwaarder onder begon te lijden. Onze relatie is altijd een hele grote rollercoaster geweest. Mijn man heeft een goed hart, maar heeft heel wat jeugdtrauma's meegemaakt waardoor het voor hem niet makkelijk is om op een rustige manier in een relatie te staan en met alle stresstriggers van een gezin en werken om te gaan. We zijn een aantal jaar terug ook nog in relatietherapie geweest, maar hij had het gevoel dat we er eerder meer ruzie door kregen dan dat het iets oploste, dus zijn we daar mee gestopt. Door mijn burn-out in de COVID periode ben ik echt meer beginnen drinken en alle stressoren die daarna erbij kwamen in ons leven waren alleen nog maar triggers om dat gedrag verder te zetten. Ik wist natuurlijk zelf wel dat ik de slechte kant op ging, maar ik dacht toch vaak ('foert, het is nog het enige wat ik heb').
Na een intense discussie dit voorjaar, die helemaal escaleerde, heb ik op een weekend veel te veel gedronken en daar ook medicatie bij genomen. Ik had reeds angstremmers liggen omdat ik sedert het begin van mijn burn-out geregeld last had van paniekaanvallen. De medicatie hielp om dergelijke crisissen de baas te blijven. Omdat ik toen echt te veel gedronken had, herinner ik me niet meer hoeveel ik er toen had genomen. Foute boel. Ik zocht toen echt naar een uitweg. Ik was ook zo heel erg kwaad op alles en iedereen en de wereld, maar vooral op mijn partner, die naar mijn gevoel mij zo liet voelen. Daarop heb ik me zelf aangeboden op de spoedafdeling. Mijn man heeft me toen gebracht. Hij was toen wel erg geschrokken. Moest voor de eerste keer in zijn leven een week alleen zorgen voor de kinderen. Ik heb me vrijwillig laten opnemen op een psychiatrische afdeling om me te laten begeleiden. Daar werden er ook antidepressiva voorgeschreven. Uit schuldgevoel naar de kindjes toe ben ik slechts een week gebleven, en heb toen zelf ontslag gevraagd. Voor iedereen die vastzit in een vicieuze cirkel kan ik zo'n moment om eens volledig uit je context getrokken te worden, wel alleen maar aanraden!
Ik ben toen naar huis gegaan, maar werd wel nog steeds intensief opgevolgd door de psychiater, en ging 2wekelijks naar de psycholoog. Ik heb heel mijn verhaal kunnen doen, en dat heeft mij allemaal veel deugd gedaan. Mijn man erkent ook dat hij problemen heeft (eindelijk). Hij is toen op eigen houtje naar een psycholoog beginnen gaan om te werken rond zijn jeugdtrauma's. Hij kreeg ook betablokkers om zijn woede te controleren, maar die lijken weinig effect te hebben. Hij gaat in ieder geval nog steeds, en dat is voor hem een grote stap na jaren van ontkenning, kwaadheid, aangeven dat ik onze relatie herleid tot een dader-slachtofferschap...zucht.

Door alle crisissen heen dit jaar, zijn we eindelijk ergens op de goede weg. We zijn terug verhuisd naar een wijk waar we ons goed voelen (hoewel heel erg jammer van onze financiële kater, zorgt vaak voor spanningen). We zijn beiden nog 2wekelijks apart in begeleiding bij een psycholoog. Ik ga binnenkort ook terug naar de huisarts, gezien mijn 'progressie'. De psychiater vindt het niet nodig om mij nog langer op te volgen. In hééél dit proces, heb ik mijn hulpverleners echter niet specifiek ingelicht van mijn problemen die ik ontwikkeld heb met alcohol. Ik heb hele heftige verhalen verteld, maar dat? Ik weet niet, die schaamte bij mij zit zo heel erg diep! 
Emotioneel gezien zit ik nu terug op een betere plek. Ik woon graag in mijn nieuwe huisje, ik ben veranderd van job, iets wat me veel beter ligt,... met de kids gaat het prima. De zorg voor mijn mama is nog steeds een mentale uitdaging gezien ze zich mentaal echt niet goed voelt...ze is terminaal, maar wel stabiel. Ze is er nog, en ze kan een fijne oma zijn. Ze ondersteunt me ook erg in de zorg voor de kinderen. Maar ze drinkt ook veel te veel,...zucht. Ik heb het ook altijd gezien in de familie,...stress wegdrinken. Dat doet mijn mama al bijna haar hele volwassen leven.

Mentaal zit ik dus redelijk goed, maar de alcohol is dus echt een probleem geworden. Ik had me ingeschreven voor on-line hulp op een andere site, maar zij zeiden dat ze niet aan dubbele begeleiding deden. Als je al in behandeling bent, dan gaan zij geen meer opstarten. Ze wilden enkel werken rond de vraag waarom ik het niet aandurfde om met mijn eigen psycholoog over mijn relatie met alcohol te praten. Ik zoek echter hulp bij ervaringsdeskundigen, bij een dagpact die me kan helpen me te verplichten me aan bepaalde concrete doelen te houden. Ik ben blij dat ik jullie 'frummers' (zo noemen jullie het :-)?) gevonden heb. Het helpt me alvast al door die eerste  72Hr.
 

Sorry voor de grote boterham. Ik schrijf het allemaal wat van me af... Liefs

Ten eerste welkom en wat goed de tweede dag al weer! Dat stoppen alleen op wilskracht gedoemd is te mislukken ben ik niet met je eens. Het heet WILskracht.....

Daar doe je ook ervaring mee op hoe het leven zonder alcohol is en wat het je brengt en wie weet gaat de knop om.

Het drinken is nu in ieder geval niet helpend, dus ik zou zeggen voorlopig niet doen en ervaar je problemen nuchter.succes!!!

1 uur geleden zei NCL:

Aan de andere kant lees en hoor ik, dat de inspanning puur op wilskracht/discipline gedoemd is om te mislukken. Dat je het écht moet willen, en vooral andere levenskeuzes moet willen maken. Ik weet gewoon eerlijk waar niet of ik al zover ben. Ik ben nog altijd in het stadium van 'ooit moet het me toch wel eens opnieuw lukken om een glaasje met oudejaar te drinken,

op wilskracht gedoemd te mislukken; èn je moet het ècht willen, dat spreekt elkaar tegen.  
Wat ik een beetje lees bij jou, ook op andere draadjes is dat je achterdeurtjes openzet. Net alsof je geen keuze wilt/kunt maken.
Dat hoeft nu niet voor altijd te zijn, en toch, wil je een kans maken, dan zul je wel iets moeten/mogen kiezen. 
Op meer sites staat dat mocht je voor ooit minder/sociaal drinken gaan, je ten minste een hele lange tijd op de 0, de meeste kans maakt.
Zodat niet alleen je lichaam is ontgift, maar vooral ook je geest/psyche. Dan heb je een grotere kans dat je kiest wat echt het beste is voor jou en de jouwen.
Je kunt prima je wilskracht aanboren voorlopig, niks mis mee. Dat geeft je de tijd en de mogelijkheid om erachter te komen wat je tzt ècht wilt.
En nuchter ontwikkel je natuurlijk wel beter een sterkere wil dan onder invloed van een verslaving. Dan heb je dat maar vast als winst.

Zo, dag 3 is begonnen dus. 
En ook deze dag kun je droog doorkomen hoor. 
Koop een hangslotje en gooi die achterdeur op slot, gooi het sleuteltje maar gewoon weg. 
Nu gaan zitten bedenken dat je laterrrr..... heeft geen enkele zin, dat maakt het alleen maar moeilijker. 
Die wijntjes helpen voor geen meter tegen een nijdige echtgenoot, integendeel, ze zullen hooguit een paar uurtjes wat ontspanning geven, maar de stress, de zorgen komen daarna dubbel terug, om nog maar niet te spreken over het schuldgevoel. 
Gezellig een wijntje drinken met vrienden... kan ook gezellig met een glas fris (desnoods in een wijnglas) of met een kop thee of koffie. 
En je hoeft niet uit te leggen waarom je niet drinkt: heel simpel: 'nee, nu even niet' moet voldoende zijn hoor. 
Succes vandaag weer... 
 

NCL, heftige ervaringen. Je hebt al behoorlijk wat raad gekregen hier. Ik denk dat je Vlaamse bent, heb je wel een goede begripvolle huisarts? Daar wil het nog wel eens aan schorten hier, niet aan kunde maar aan begrip. Zo niet dan switchen zou ik zeggen.

Wat mij heeft doen wakker schudden is de uitkomst van het bloedonderzoek. Vraag om een volledig onderzoek, ook magnesium en vitamine D want alcohol vreet dat op, en zeg gewoon hoeveel je drinkt. Vraag ook om een echo. Zodra je hardop zegt wat je drinkt, schrik je al. Ik heb maar gezegd ongeveer een fles wijn per dag en dat was al heel veel en gevaarlijk.

Veel succes en sterkte gewenst!

@Brugal ik heb zeker een goede huisarts, daar heb ik wel geluk mee. Ik heb wel nog geen volledig onderzoek laten doen. Ga ik zeker mee aan de slag! Heb het lang proberen van me af te schuiven, maar op een gegeven moment moet je toch eens kleur bekennen, ook tegen de huisarts. Het is deel van die eerste stap naar herstel.

ik neem wel reeds één vitaminesupplement waarin B1, B12 en vit D zit. Maar het duurt ook wel even voor dit begint te werken denk ik. 
vandaag dag 5. Op naar een week! 

Goed bezig NCL! Die vitamine in het 'begin' is denk ik een goede ondersteuning voor je lichaam dat weer even aan een gezonde reset bezig is. Dat afschuiven is heel herkenbaar en voor je het weet ben je weer een week, maand, jaar etc verder....:-) dus echt goed dat je nu stappen aan het zetten bent!

Ik hoop dat je een beetje trots op jezelf kan zijn, want dat mag je zeker!!

1 minuut geleden zei billy1981:

Goed bezig NCL! Die vitamine in het 'begin' is denk ik een goede ondersteuning voor je lichaam dat weer even aan een gezonde reset bezig is. Dat afschuiven is heel herkenbaar en voor je het weet ben je weer een week, maand, jaar etc verder....:-) dus echt goed dat je nu stappen aan het zetten bent!

Ik hoop dat je een beetje trots op jezelf kan zijn, want dat mag je zeker!!

Bedankt @billy1981! 
ik doe mijn best alvast! Zonet on-line een afspraak geboekt voor bloedonderzoek bij de huisarts. Donderdag kan ik er langsgaan… spannend. Hij heeft mee mijn burn-out opgevolgd, maar weet dus niet van mijn problematische relatie met alcohol die ik in die periode heb opgebouwd. 

Sterkte NCL.

Dag twee van bijna (1 glas) geheelonthouding. Pff. Ik ben enorm moe. Gisteren uitgeput om 22:30 naar bed gegaan (normaal rond 01:00 uur). Veel dromen en dromen en ik werd pas om 09:30 wakker.

Ook een vreemd wazig gevoel in mijn hoofd. 

5 uur geleden zei Brugal:

Dag twee van bijna (1 glas) geheelonthouding. Pff. Ik ben enorm moe. Gisteren uitgeput om 22:30 naar bed gegaan (normaal rond 01:00 uur). Veel dromen en dromen en ik werd pas om 09:30 wakker.

Ook een vreemd wazig gevoel in mijn hoofd. 

Heel herkenbaar! Vermoeid, rare dromen, onrust… op naar dag 3 Brugal! Zet hem op

Dag 6, of moet ik zeggen dag -1…zucht. Morgen had dag 7 moeten worden. Vrees dat het dag 0 wordt . Vandaag niet goed bezig geweest, totaal niet. Gisteren was een drukke dag met de kids, wat overprikkeld, slaap al dagen bijna niet, rare dromen, vermoeid, wat ik ook doe. Lichaamsbeweging, gezond eten, vitamines slikken, bezig blijven om cravings aan te gaan, indien het te heftig wordt een 0.0 drankje… pff. Vandaag in opruimmodus toch weer gezwicht. Maakt het allemaal net iets fijner, haalbaarder… waar was die roze wolk waar ze het over hebben bij het volledig stoppen? Heb vandaag weer kleine bergen verzet en een hele fijne tijd gehad vnv met mijn dochter door dat glaasje waardoor ik terug enthousiasme vond ondanks mijn vermoeidheid… zucht. Nog een lange weg te gaan

49 minuten geleden zei NCL:

Dag 6, of moet ik zeggen dag -1…zucht. Morgen had dag 7 moeten worden. Vrees dat het dag 0 wordt . Vandaag niet goed bezig geweest, totaal niet. Gisteren was een drukke dag met de kids, wat overprikkeld, slaap al dagen bijna niet, rare dromen, vermoeid, wat ik ook doe. Lichaamsbeweging, gezond eten, vitamines slikken, bezig blijven om cravings aan te gaan, indien het te heftig wordt een 0.0 drankje… pff. Vandaag in opruimmodus toch weer gezwicht. Maakt het allemaal net iets fijner, haalbaarder… waar was die roze wolk waar ze het over hebben bij het volledig stoppen? Heb vandaag weer kleine bergen verzet en een hele fijne tijd gehad vnv met mijn dochter door dat glaasje waardoor ik terug enthousiasme vond ondanks mijn vermoeidheid… zucht. Nog een lange weg te gaan

Ai, even van je plan afgeweken. Gewoon haren schudden en doorgaan waar je gisteren was gebleven! Telling is niet belangrijk! Je zult vaker voor moeilijke momenten komen te staan. Bereid jezelf daarop voor. Denk van tevoren er over na wat je op die momenten  wilt doen. Het doel wat je voor ogen hebt vooral centraal houden! Zet um op!

PS, misschien moest je eens overwegen om een hogere dosis vitamine B1 te nemen. Het advies is 100 mg gedurende minimaal een half jaar na het stoppen met alcohol. In een multi zit veelal niet meer dan 25 mg. Een mooie onderhoudsdosering, maar niet toereikend om ontstane tekorten op te vangen.

Bedankt @Wijntjeofmeer doet deugd 

Hier ben ik weer, dag 1 dan maar . Sedert vorige week donderdag toch weer hervallen in oude gewoontes. Vandaag, maandag, een nieuwe start. Ik hoop dat het deze keer wel lukt, en ik niet telkenmale opnieuw moet beginnen. 

Ha Lily, niet te vaak je naam veranderen hoor, dan raak ik de kluts kwijt! :-) Afgelopen maandag was weer jouw dag 1?

Wat ik niet zo goed begrijp is waarom je een uitglijder over meerdere dagen uitspreidt? Vorige week donderdag had je een uitglijder en dan besluit je om de dagen erna te blijven drinken om op maandag weer opnieuw te beginnen. Ik denk dat je het jezelf erg moeilijk maakt op die manier.  Een nieuwe start kan elk moment zijn. Zelfs nadat je er net eentje hebt genomen.

Hoe is het nu met je op dag 4 van week 2/3?

Hoi, nee inderdaad, dat klopt! Geen idee eigenlijk...allez, jawel. Alleen maar de bevestiging dat dat eentje bij mij echt wel leidt tot verkeerde keuzes. En als ik me bovendien dan nog eens mentaal niet top voel door bepaalde redenen, is het makkelijk om te vervallen in oude gewoontes. 

Op dit moment gaat het redelijk moet ik zeggen, maar wel veel onrust. Gisteren had ik een afspraak bij de dokter ingepland, maar ik durfde domweg gewoon niet te gaan.

Op naar een goed weekend vol goede moed!

Hey Lilly, ik ben nieuw hier maar herken me wel in jou verhaal. Ben ook maandag gestopt. Weet dat 1 glas hier ook weer leidt tot 2 3 4 5 6 etc en ook altijd als ik niet lekker in me vel zit. Hopelijk houdt je het deze week wel vol! Gaat het deze week beter als vorige week? Ga je nog opnieuw naar de huisarts voor het bloedonderzoek?