1 uur geleden zei Kraan:

 

Jeetje. 
Zo zie je maar dat een alcoholist altijd een alcoholist blijft. Sterkte

Als je het dan na een tijdje ineens weer doet, denken je hersenen: hèhè,  eindelijk doe je weer gewoon normaal!

Sterkte strijkbout!

Helpt het misschien ook om iemand te bellen als je zo’n idee / drang om te drinken krijgt ? Om het zeg maar van je af te praten? 
 

2 uur geleden zei SoberMummy:

Sterkte strijkbout!

Helpt het misschien ook om iemand te bellen als je zo’n idee / drang om te drinken krijgt ? Om het zeg maar van je af te praten? 
 

 

Dat heb ik nog nooit geprobeerd...

Meestal ben ik dan eigenwijs en heb ik op den duur besloten en houdt niks me er meer vanaf. Dan heb ik ook al bedacht waarmee ik het rechtvaardigen kan, en het 'echt bij die ene keer hou', inc een rits maatregelen om het vervolgens niet meer te kunnen doen. Alleen de volgende dag (naarmate de dag vordert) stel ik dat nog 'één dag' uit... 

Ik vind het zooo herkenbaar @Strijkbout. Zo begon bij mij altijd weer het opnieuw drinken. Ik geloof nu dat je dit pas kunt voorkomen als je die ruimte om te onderhandelen met jezelf niet meer ervaart. Of heel kortstondig ervaart, maar niet meer als een optie ziet. Maar hoe kom je op dat punt? Blijkbaar is die ruimte er net zo goed als je met behulp van Antabus stopt. Het is het beroemde achterdeurtje, waar iedereen het altijd over heeft. Als je dat op een kier laat staan, dan waait hij gelijk weer open als je, zoals jij na het overlijden van je katje - uit balans raakt. En het dichtdoen van dat deurtje is dan weer net zo lastig als voorheen. Maar het is wel weer een stap op je alcoholvrije pad, dus je gaat nu weer sterker en wijzer door 

3 uur geleden zei Pytje:

Ik vind het zooo herkenbaar @Strijkbout. Zo begon bij mij altijd weer het opnieuw drinken. Ik geloof nu dat je dit pas kunt voorkomen als je die ruimte om te onderhandelen met jezelf niet meer ervaart. Of heel kortstondig ervaart, maar niet meer als een optie ziet. Maar hoe kom je op dat punt? Blijkbaar is die ruimte er net zo goed als je met behulp van Antabus stopt. Het is het beroemde achterdeurtje, waar iedereen het altijd over heeft. Als je dat op een kier laat staan, dan waait hij gelijk weer open als je, zoals jij na het overlijden van je katje - uit balans raakt. En het dichtdoen van dat deurtje is dan weer net zo lastig als voorheen. Maar het is wel weer een stap op je alcoholvrije pad, dus je gaat nu weer sterker en wijzer door 

Ja, dat is het idd exact! Het beroemde achterdeurtje. Wellicht dat ik het ergens onbewust wel een soort 'expres' doe;  't niet zo bezig zijn met die antabus. Ruimte open laten.
Maar goed, ik heb 't wel weer gezien met die drank nu. Die duistere kant ervan voel je wel ook gelijk wel weer, en dan weet je weer hoe onwijs je het eigenlijk waardeert als je lekker gestopt bent. Zo'n terugval is absoluut niets om jaloers op te zijn.
Het gevoel goed en gezond bezig te zijn, is vele malen fijner. Daar ga ik me nu weer bij aansluiten, met een heel dogmatisch en strikt antabusbeleid. Geen achterdeurtjes meer.  

3 uur geleden zei Pytje:

Blijkbaar is die ruimte er net zo goed als je met behulp van Antabus stopt

Ja je kan het laten versloffen dus. Het blijkt dat je daar wel waakzaam voor moet zijn.

In theorie zou je met antabus ook prima dan weer eens een tijdje kunnen zuipen. Dan weer een tijdje 'op dieet', met de antabus als je 'dieetpillen' die voorkomen dat je gaat drinken. Dan weer en poosje zuipen. Of een enkele keer. Kan allemaal.
Maar het lastige gewoon is, je wakkert die verslaving ook zo makkelijk weer aan. Dat zijn toch platgetreden paadjes in je brein, en dat herinnert je brein zich, en gaat dan al snel weer werken op een voor hem bekende en vertrouwde manier. Oftewel, je brein gaat weer heel snel werken als een verslaafd brein. 

Ja kan me wel voorstellen dat het zo werkt; weer gaan drinken omdat je die pillen in huis hebt. En daardoor denken dat je er makkelijker weer mee op kunt houden. Dat valt dus vies tegen. Maar wie weet ben je dat de volgende keer weer 'vergeten'.

Die pillen zullen op een keer ook wel op zijn neem ik aan. 

Wat verdrietig @Strijkbout, sterkte! Wel fijn dat alles dan niet smaakte, smaakt dus hopelijk niet naar meer… 

@Strijkbout Hoe gaat het nu? Lukt het om de draad weer wat op te pakken?

35 minuten geleden zei Emmy:

@Strijkbout Hoe gaat het nu? Lukt het om de draad weer wat op te pakken?

Om eerlijk te zijn............ en waarom zou ik dat niet zijn hier..... Ben ik eigenlijk nog dieper teruggevallen. Ik was weer even opgestaan 5 dagen na de dood van m'n kat, maar vervolgens toch weer verder gegaan. En toen mezelf iedere dag voornemen 'vannacht' was echt de laatste keer, maar 's avonds mezelf iedere avond voornemen: 'morgen neem ik de antabus écht weer'... 9 dagen achter elkaar hetzelfde riedeltje. En telkens trapte ik er weer in bij mijzelf (en ergens ook niet natuurlijk; je herkent het verslaafde patroon uiteraard prima bij jezelf, maar staat het dan toch een soort toe; pretty strange). Ik werd vandaag weer voor het eerst nuchter wakker. Gisteravond de antabus eindelijk weer ingenomen. Lag vervolgens tot ver na 4 uur 's nachts nog wakker, ondanks hoge dosis melatonine.

Oftewel, alles is weer lekker verstoord, uit balans, terug bij af.  

Maar vanaf gisteren zit iig de antabus er weer in. En ik laat nu niet meer los. Komende 2 weken neem ik het echt ff dagelijks. Geen mogelijkheden meer open houden. Heb de terugval nu ook wel weer gezien, de verslaving, en alle lichamelijke en mentale/geestelijke effecten van de drank, wel weer in alle toonaarden voorbij zien komen, en besef me: dat alles heb ik bepaald niet gemist! Wat een troep voor het lijf blijft het toch...

De mistigheid in m'n hoofd, steken in m'n lijf, zoals in m'n arm, hoofd, borststreek, al die verschijnselen die horen bij overmatig drankgebruik, komen na een week of zo dagelijks gebruik ook zo weer terug. En het verlangen om weer terug te keren naar die gezonde toestand van de afgelopen maanden, is ook weer groot. Dus de motivatie is gelukkig ook weer terug. Die was weg... Had weer een keer geroken en geproefd van de drank, smaakte weer naar meer, en het hek was weer even van de dam. Maar er nu ook wel weer genoeg van. Nu even een heel streng antabusbeleid voeren en de mogelijkheid dat dit nog door kan etteren even totaal proberen weg te nemen. Totdat de drank en de trek weer een beetje gaan afzwakken.

Tja, nu begin ik gewoon weer op 0. Ik mag m'n alcoholvrij-app gaan resetten....

De laatste keer dat ik bij de dokter was, voor labuitslagen, was wel alles heel goed hersteld weer. Had echt goede waarden weer gekregen. Hopelijk zorgt dat er wel voor dat deze keer het herstel wat sneller verloopt, aangezien m'n lijf wel aardig goed 'gereset' was, voor deze terugval.

War vervelend om te horen dat het toch weer mis ging. Heb je vandaag al je antabus ingenomen? Is het een idee om het steeds te melden als je het hebt ingenomen?

5 uur geleden zei Mariann:

War vervelend om te horen dat het toch weer mis ging. Heb je vandaag al je antabus ingenomen? Is het een idee om het steeds te melden als je het hebt ingenomen?

Ja, vanmiddag heb ik die op. Ik denk wel een goed idee om dat voorlopig even te doen.

Vanavond echt ook weer ff grote drang gehad. M'n computer was echt maximaal irritant bezig met niet meer goed opstarten nadat ik even onder de computer had gestofzuigd (na weet ik veel hoelang) en even op z'n kant had gelegd. Duurde echt anderhalf uur of zo voor ik 'm weer aan de praat kreeg. En laat het nou net zo zijn dat er bijna niets in de wereld mij nog agressiever kan krijgen dan een computer met van die irritante fratsen. Echt... daar kan ik zo mateloos agressief van worden........ heb dat ding nog net niet als een stuk blik snoeihard tegen de muur gesmeten. En het was ook op dat moment... een gevaarlijk tijdstip; de uren voor sluitingstijd..... je raad het al, die uitermate slechte stemming zorgde ervoor, toen ik het eindelijk voor elkaar kreeg dat ie het weer deed, dat ik gevoelsmatig wel ff een flinke borrel verdiend, de avond 'toch al waardeloos was' en het 'allemaal toch niks meer uitmaakte'....... Eng gewoon hoe op zo'n moment even heel je mind overgenomen kan worden door een uitzinnig sterke drang om te zuipen, en hoe extreem saai, zwak en slap het idee van de avond nuchter doorbrengen dan even afsteekt tegen het brute geweld van een allesoverheersende zin in de avond zuipend doorbrengen... alsof de duivel bezit van je neemt en jij met heel je verstand en overzicht even geheel verdwijnt... 

Ben dus ook weer op internet gaan uitzoeken of m'n 'startdosis' van vandaag en gisteren wellicht laag genoeg is tóch het risico te kunnen wagen... vind ik nog wat berichten op Engelstalige websites die dat idee enigszins bevestigen ook.... 
Gelukkig zakte de drang ook wel weer wat weg en keerde het verstand weer een beetje terug, en toen ben ik gauw naar buiten gegaan om te wandelen en verder tot m'n gezonde verstand weer te komen. Gelukkig wist ik vooral dat weer te voeden, eenmaal buiten. En dan komt gelukkig ook dat gezonde overzicht weer terug waarin je weer helder gaat denken.

Wat een ellende om weer op dit niveau te zitten zeg. Wat gigantisch k... om weer die tweestrijd te ervaren; dat gevoel van heel sterke zin hebben, maar  dan niet mogen van jezelf, en er op dat moment gigantisch van balen dat je ook nog eens wat genomen hebt waardoor het super risicovol is.

Merk ook dat ik de korte tijd dat ik er weer mee begonnen ben, nu al van die dingetjes heb die ook alweer helemaal geassocieerd zijn met drinken. Zoals 's  avonds een rondje lopen met m'n kat door de buurt... van tevoren eerst een biertje, dan weer terug om te plassen, snel een paar slokken nemen, en nog even verder.... hoe snel je gehecht raakt aan dat soort ritueeltjes in combi met drank. 

Willen, niet mogen van jezelf, toch willen, weten dat het slecht is, en 't alleen maar ellende voedt (de volgende dag wil je immers weer; het is nooit genoeg), en toch willen en dat niet mogen. Dat is het aller naarste van dat hele stoppen op het moment dat je brein weer in de addicitive mode zit. Verlangen waar tegen wordt gevochten, en wat niet bevredigd 'mag' worden. Daar krijg je echt een hele nare gevoelsoorlog van in jezelf op die momenten.

Behoed jezelf ervan daar weer ooit te komen, beste lezer!

Dacht tijdens het wandelen ook na: stel nu eens dat ik vanavond dat risico genomen had, wat was dan eigenlijk 'beter' geweest: er ziek van worden en the hard way ervaren wat er dan gebeurt, of ermee wegkomen, en zo leren voor de volgende keer: 'vorige keer lukte het ook gewoon zonder problemen. Kan best joh...'

Zou ergens echt iets triest hebben om dan te leren 'het kan best', en dat dus ook zo'n middel me er al niet eens meer echt van weerhoudt. Wat zou ik dan nog in hemelsnaam moeten, aangezien stoppen dmv overtuiging, technieken, therapeutische manieren voor mij hoogstwaarschijnlijk niet werken als de drang écht toeslaat. 

Het zou een hopeloze toestand geworden zijn als ik dat vanavond had gedaan en er mee was weggekomen. Alcohol gebruiken op de dag dat ik het heb ingenomen is duidelijk een grens die ik nooit over mag, een code die ik niet mag breken met mezelf. Anders verdien ik het wat mij betreft (of is het iig beter voor het grotere goed) om ervoor te boeten ook.

5 uur geleden zei Strijkbout:

Dacht tijdens het wandelen ook na: stel nu eens dat ik vanavond dat risico genomen had, wat was dan eigenlijk 'beter' geweest: er ziek van worden en the hard way ervaren wat er dan gebeurt, of ermee wegkomen, 

Je zou de eerste niet zijn die in totaal verrotte toestand per ambulance moet worden afgevoerd. Dat wil je echt niet proberen. Heb het zelf nooit gedaan maar er staan verhalen hier op het forum...

Waarom zoek je niet terug wat hulp? Dat zelf een beetje aanrommelen met antabus lijkt me ook niet de bedoeling.

Heel herkenbaar hoor, die worstelingen in je hoofd. Met een hulpverlener kun je wat meer structuur brengen in het slikken van de antabus. Duidelijke afspraken maken. Je laten helpen, en het niet allemaal zelf zitten uitvogelen en experimenteren.

5 uur geleden zei bumperjim:

Je zou de eerste niet zijn die in totaal verrotte toestand per ambulance moet worden afgevoerd. Dat wil je echt niet proberen. Heb het zelf nooit gedaan maar er staan verhalen hier op het forum...

Njah, ik pak dat dan wel weer heel voorzichtig aan. Dus eerst een half glas bier... 5 a 10 minuten wachten. Zo kijken of de kust een beetje veilig is, en het eerste half uur sowieso heel voorzichtig zijn en kijken of er geen gekke reactie plaatsvindt. Om in het zkh terecht te komen, moet je het denk ik el meteen flink op een zuipen zetten... of..... dat heb ik ook wel eens gelezen: die reactie blijft eerst uit, en komt alsnog pas later, als je er al flink wat in hebt zitten, en je 'dacht' dat het wel veilig was... ja dán ben je echt goed de sjaak ja. Want dan heb je natuurlijk inmiddels flink wat alcohol erin zitten, en als het dán vervolgens gaat werken. Poeh, wat wil je idd niet meemaken denk ik. It's tricky stuff, dat sowieso. Een harde regel die je iig geloof ik moet aanhouden, is dat het minimaal 36 uur geleden is dat je antabus hebt genomen. Dat schreef een verslavingsarts iig eens.

Het allerbeste is natuurlijk gewoon je realiseren dat je dat middel met een bepaald doel hebt genomen, en dat niet voor niets is. Dat alcohol nemen niet iets is wat je werkelijk wilt. Maar ja.

2 uur geleden zei Lonster1:

Waarom zoek je niet terug wat hulp? Dat zelf een beetje aanrommelen met antabus lijkt me ook niet de bedoeling.

Heel herkenbaar hoor, die worstelingen in je hoofd. Met een hulpverlener kun je wat meer structuur brengen in het slikken van de antabus. Duidelijke afspraken maken. Je laten helpen, en het niet allemaal zelf zitten uitvogelen en experimenteren.

Ik heb hulp hoor! Ben nog steeds bij Trubendorffer. Maar de laatste dagen ben ik wel een beetje uit contact gegaan.
Als ik echt middenin zoiets zit wil ik eigenlijk met rust gelaten worden, en sta ik niet open voor hulp. Helemaal niet in zo'n bui dat zo'n drang heel sterk is. En als ik daar dan weer uit ben, is de hulp niet meer nodig.  

Maar goed, nu weer dag 3 van het nieuwe begin. Werd alweer een stuk frisser wakker vandaag. Ik weet inmiddels dat dag 2 altijd de allerergste is. Of dat nu dag 2 van een rouwproces is, of een 2e dag van stoppen met een middel: die dag is altijd het zwaarst! Geen idee of anderen dat herkennen? Maar bij dag 1 voelt het altijd goed en zo, van: 'yes, nu ga ik het eindelijk weer anders doen' etc. Maar bij de tweede dag komt alles gewoon op z'n aller rauwst in volle vaart opzetten, en komt er vaak zo'n idiote bui die ongeveer neerkomt op: 'NEEM MIJ M'N SPEELTJE NIET AF!!!!!' 

Iedere dag dat je verder komt, wordt dat gelukkig ook weer wat zwakker.

Ondertussen voelt wat ik nu schrijf allemaal als een gigantische herhaling van zetten. Alsof ik ineens weer 3 maanden terug in de tijd ben. 

Ik neem nu btw weer een antabus tablet in. Een ietwat afgebrokkelde, bijna hele bruistablet. Na deze kan ik er denk ik wel zeker van zijn dat die startersdosis nu zeker aanwezig is, en ik vrijwel zeker een reactie krijg, mocht ik vanavond gaan zuipen. Dus geen optie meer.

En tijdens zo'n bijna hele pil in m'n glas water gooien, is er dan nog ergens op de achtergrond, ver weg een stemmetje dat zegt: 'niet zo'n groot stuk nemen man!', stiekem wil iets dat er een achterdeurtje openblijft.... maar die heb ik nu betrapt. Niet naar luisteren.

Die bui van gisteravond heeft me eigenlijk ook weer een beetje doen schrikken van mezelf en laten zien dat er duidelijk weer een heel actieve verslaving is. En dat eindigt helaas nooit door eraan toe te geven. Ik hoop zsm weer op het punt te komen van waar ik precies 3 weken geleden zat. 

3 weken geleden dus ook dat m'n kleine mauw mauw werd doodgereden. 

Vandaag maar hele zwakke drang gevoeld moet ik zeggen. Waarbij het denk ik wel helpend is geweest gewoon lekker tot laat gewerkt te hebben. En daarbij de hele dag ook mindful bewust met aandacht aanwezig geweest de hele tijd. En wellicht hielp het ook om vanmiddag gewoon een flinke pil genomen te hebben.  

Het blijft natuurlijk wel een aanlokkelijk idee als je er echt aan gaat denken. Dan lijkt die ruime week (of moet ik zeggen anderhalve week?) 'de rem eraf' ergens ook een heerlijk tijdje te zijn geweest. Maar natuurlijk heeft dat hele zuipen vele malen meer nadelen dan voordelen. Echt alléén het zuipen zélf is in feite leuk. Maar er hangt zo veel meer mee samen.

Ik hoop me iig snel weer echt verlost te voelen ervan en weer in die zijnstoestand te komen waar niet-gebruiken weer als de normaalste zaak ter wereld voelt.

Zet hem op en vandaag weer die pil erin, hopelijk kan de knop om dat het zuipen ook niet leuk is.

De pil zit er weer in! 

En vandaag weer tot laat werken, dus dat zit wel goed waarschijnlijk weer voor vandaag.

Nee, aan dat zuipen zitten inderdaad zo veel nadelen. Dat wakker worden na een avond zuipen... en dan hoef je echt niet meteen aan een enorme kater te denken. Maar gewoon, dat gevoel... dat lege, dat zielloze gevoel...

En dan loop je je keuken in... allemaal zooi op de grond, kruimels, druppels van een of andere gore saus op de vloer, aanrecht een zooi, de koekenpan vol met troep en vet. En geen idee meer wat je in hemelsnaam hebt staan doen in het holst van de nacht, wat je gemaakt hebt, wat je hebt zitten vreten. Echt compleet weg. Vervolgens een troep in huis, tafel vies. En hoe dat zo komen is? God mag het weten...  Dit scenario speelde zich weer bijna iedere ochtend af tijdens m'n terugval. Walgelijk... Alles verslonst, wordt een zooitje. Je verliest de controle en grip over wat je doet, wat er gedaan moet worden, het overzicht over dingen. Verplichtingen en dingen regelen worden een enorme opgave en alleen maar een vervelende bron van last. Werd ook weer zo verstrooid en vergeetachtig als een deur, veel chaotischer ook weer op m'n werk... Heel het leven wordt troebel, mistig en de bezieling gaat steeds meer uit je. Dat is wat het met je doet, en je hoeft maar kort terug te vallen om dat allemaal weer in een mum van tijd te gaan ervaren als vanouds.

Dat moet ik me vooral voor ogen houden. Zo veel beter als dat je leven niet meer bepaalt!

Antabusje er weer in voor vandaag.

Top!

Antabusje gaat er zo weer in.


Heb in ieder geval nu weer dat normale gevoel terug. Het gevoel dat de alcoholduivel niet langer meer m'n geest in de tang heeft. Dat ik 's avonds weer gewoon rationeel naar het het idee van alcohol en drinken kan kijken. Het dan gewoon weer zie voor wat het is. In plaats van dat één of andere blinde drang het overneemt.
Dan weet dat je weer min of meer 'gedetoxed' bent.