9 uur geleden zei Pytje:

In de afgelopen weken heb ik een groeiend verlangen naar alcohol gekregen. Of eigenlijk: niet naar alcohol, maar naar dat wat het aan positieve kanten had. Of nog beter gezegd: de ene positieve kant die het had. Namelijk het contact dat ik had met mijn partner. Ik vind het nu nog steeds niet fijn om uit eten te gaan, terwijl we dat graag samen deden. ‘S avonds ga ik om negen uur naar bed, omdat ik niet echt meer zin heb in een gesprek of samen een film. En ja, als ik teveel dronk was dat echt niet altijd leuk omdat ik onredelijk kon worden. Maar het gaf ook vaak een intimiteit die ik nu mis. En hij ook, hoewel hij mij altijd gesteund heeft. 

Stukje voor stukje is mijn motivatie een beetje afgebrokkeld. Zoals al vaker is gebeurd. 

Lang verhaal kort: ik heb afgelopen weekend twee keer een glas wijn gedronken. Bijna acht maanden ver en dan gebeurt dit. Wel een bewuste keuze deze keer. Dus niet in een impuls. Ik weet maar al te goed dat ik over een aantal maanden weer voor dezelfde keuze kom te staan. De illusie dat ik matig kan is er nu natuurlijk nog wel, maar ik weet te veel uit verhalen van anderen en uit eigen ervaring dat het ook niet meer is dan een illusie.

Blijkbaar ben ik nog steeds op zoek naar een tussenweg, heb ik toch een deurtje open gehouden. 

Ik weet het nu even niet, ga mezelf in ieder geval van het jaarpact afhalen natuurlijk…. 

 

Ik zie dat als twee glazen wijn die je nodig had om je te realiseren dat je toch die nullijn wilt vasthouden. 

Je zegt het zelf al: je weet dat het een illusie is, dat dat ongrijpbare 'matigen' een optie is.

Wat dat betreft is het fijn dat het bij twee glazen gebleven is. Je bent nog helder en kan nu weer in alle helderheid terug naar de tekentafel. En ach dat jaarpact.....Die twee glazen wijn veranderen niks aan al die dagen dat het je gelukt is om niet te drinken. Die ervaring neem je gewoon nog steeds mee!

Op 11-7-2023 om 09:59 zei Pytje:

In de afgelopen weken heb ik een groeiend verlangen naar alcohol gekregen. Of eigenlijk: niet naar alcohol, maar naar dat wat het aan positieve kanten had. Of nog beter gezegd: de ene positieve kant die het had. Namelijk het contact dat ik had met mijn partner. Ik vind het nu nog steeds niet fijn om uit eten te gaan, terwijl we dat graag samen deden. ‘S avonds ga ik om negen uur naar bed, omdat ik niet echt meer zin heb in een gesprek of samen een film. En ja, als ik teveel dronk was dat echt niet altijd leuk omdat ik onredelijk kon worden. Maar het gaf ook vaak een intimiteit die ik nu mis. En hij ook, hoewel hij mij altijd gesteund heeft. 

Stukje voor stukje is mijn motivatie een beetje afgebrokkeld. Zoals al vaker is gebeurd. 

Lang verhaal kort: ik heb afgelopen weekend twee keer een glas wijn gedronken. Bijna acht maanden ver en dan gebeurt dit. Wel een bewuste keuze deze keer. Dus niet in een impuls. Ik weet maar al te goed dat ik over een aantal maanden weer voor dezelfde keuze kom te staan. De illusie dat ik matig kan is er nu natuurlijk nog wel, maar ik weet te veel uit verhalen van anderen en uit eigen ervaring dat het ook niet meer is dan een illusie.

Blijkbaar ben ik nog steeds op zoek naar een tussenweg, heb ik toch een deurtje open gehouden. 

Ik weet het nu even niet, ga mezelf in ieder geval van het jaarpact afhalen natuurlijk…. 

 

Misschien een domme opmerking, want ik ken jullie verder natuurlijk helemaal niet. Maar als ik bovenstaande zo lees vraag ik me toch af of er dan in je relatie iets niet helemaal lekker zit. Misschien de moeite waard om te onderzoeken. Want ook zonder drank zou het contact toch goed moeten zijn.

Na mijn laatste bericht over mijn twee glazen wijn na acht maanden sobriety maar even een bericht over hoe het nu gaat.

Sindsdien heb ik weer bijna dagelijks 1 glas wijn gedronken. Nooit meer dan 1. Ik doe dat met gemengde gevoelens. Aan de ene kant merk ik dat ik nu weer wat meer met alcohol bezig ben, aan de andere kant vind ik het moment dat ik dat doe -tijdens een lekker etentje of aan het eind van de dag - echt prettig en ontspannen. 

Het is een miniatuur-voorstelling van hoe het in de afgelopen jaren steeds is gegaan. Ik stop een paar weken of een paar maanden en houd mezelf dan voor dat ik toch wel met mate kan drinken. Het wordt langzaam meer en dan stop ik weer.

Ik weet nu dus onderhand wel dat het een illusie is om langdurig met mate te kunnen drinken. Aan de andere kant weet ik ook dat mijn grens dan weer snel bereikt zal zijn. 

Dus ik heb het maar eens omgedraaid: in plaats van me schuldig voelen over mijn huidige gedrag, sta ik mezelf toe om dat ene glas te drinken. Wordt het meer, dan zal er ongetwijfeld een volgende stopperiode volgen. Maar hoe langer ik me aan deze limiet houd, hoe langer ik me daar niet druk over hoef te maken.

Ik weet natuurlijk wel - voordat jullie allemaal over mij heen buitelen - dat het verslaafdenpraat is wat hier boven staat. Maar het is ook een manier van omdenken waar ik wel een beetje aan toe was. 

In de vorige periodes verdween ik van het forum, ik zal nu proberen om af en toe te blijven berichten.

Ik ga niet over je heen buitelen :-)

goed dat je jezelf zo goed kent en je dachten zijn natuurlijk herkenbaar. 

ieder kiest z'n eigen pad en het is niet altijd gepast om daar makkelijk ongevraagd advies op te geven.

Maar ik doe het toch: STOP MET DAT DAGELIJKSE GLAS!!

Sorry dacht dat het wel zou lukken die gedachte te onderdrukken :-)

Zonder gekheid, ik hoop dat als de alcohol weer in toenemende mate een rol gaat spelen, je op tijd bij jezelf aan de bel trekt.

en ja lekker hier blijven terugkomen, succes!

gods wegen zijn ondoorgrondelijk
en die van ons adb-ers doen daar niet voor onder
wie schrijft die blijft @Pytje

Ik lees je nu pas 

Zo jammer dit 

De geschiedenis herhaalt zich keer op keer Pyt . Hopelijk houdt je je wel aan de afspraak hier te blijven schrijven en delen , terwijl je weer drinkt en daar eerlijk over bent. Door het hier op te schrijven   zie je misschien volgende keer wel het steeds repeterende patroon . 

Het eerste jaar was hobbelig met soms hele moeilijke momenten , het 2e jaar ook nog soms maar ik vond het zonde om voor dat ene glas het jaarpact af te moeten . Vanaf het 3e jaar wist ik dat ik nooit meer wilde drinken , want , het gaat me nooit om dat ene glas maar om die hele fles , of zelfs 2 of meer . Dan is er nagenoeg geen trek meer en drink je gewoon niet meer en is Dat gegeven  volledig geïntegreerd met je leven .

Hallo allemaal. Ik zit nog steeds op 1 glas wijn aan het eind van de avond. Tot nu toe geen behoefte gehad om daarna een 2e te nemen. Brengt het me iets? Ik weet het niet. Ik houd van structuur in mijn dag. Vroeger was vanaf 17.00 uur drinken een deel van die structuur. Toen ik vorig jaar stopte, werd dat vervangen door ijsjes. Die zijn nu dus weer vervangen door dat ene glas. 

Ik ben toch wel teleurgesteld in mezelf. Had er echt alle vertrouwen in dat ik met externe hulp een definitief punt achter het gebruik zou zetten. 

Deze week start ik met een nieuw therapietraject. Ik ben - gevoed door mijn burnout - zo op zoek naar wie ik wil zijn in de rest van mijn leven. Vorig jaar ben ik 60 geworden en ik vind dit de grootste “transitie” in mijn leven tot nu toe. Alles is op losse schroeven komen te staan en ik ben voortdurend op zoek naar de schroevendraaier.

die ben je zelf @Pytje
Dat vertrouwen mag je dus in jezelf gaan ontwikkelen.
60 is nog lang niet oud tegenwoordig, dus je hebt nog heel
wat oogstjaren voor de boeg als het goed is.
Ik gun je dat je dat ene glas straks ook niet meer blieft.
Het voegt niet veel toe en houdt je teleurstelling mede in stand
ben ik bang.
Zoek met je ther. naar een gezond nieuw ijkpunt/ritueel zou ik zeggen.

 17u een meditatiemoment maken zou misschien een tussenoplossing kunnen zijn
of een wandeling in de natuur, en dan maar wat later gaan eten. Dan kook je vanuit rust
vast ook heel lekker. eten vervangt soms drank, maar dan kies jij zelf hoe gezond dat mag zijn.

Hoi Pytje,

LJ verwoordt het mooi.

Ik wil je een  onder de riem steken.  En je KMW wensen.

Je bent goed zoals je bent, nu, op dit moment.  Externen kunnen je helpen op je weg, om je eigen wijsheid te volgen. Je 'doet' het zelluf.  Alles is er al, ook in jou.  Daar op mogen, durven, kunnen, willen vertrouwen 

@Pytjeals je teleurgesteld in jezelf bent en je je afvraagt of dat ene glas je iets brengt, kun je daar ook weer mee ophouden he. Misschien was het even weer een mechanisme/houvast wat je van vroeger kende en besef je dat t niks toevoegt, het is niet zo dat je weer terug bent naar af, je kunt nog steeds alle kanten op

Van binnen naar buiten leven, in plaats van van buiten naar binnen. 

Veel plezier en inzicht @Pytje

Het is nu vier of vijf weken geleden dat ik toch weer begonnen ben met dagelijks een glas wijn te drinken. En ik heb beloofd jullie op de hoogte te houden.

Tot nu toe kost het me geen moeite om me te beperken tot dat ene glas. Soms bij een lekker etentje of soms ‘s avonds bij een leuke film of boek. En dan geniet ik er ook oprecht van. Ik sla ook nog wel eens een dagje over als er niets bijzonders is. Ik heb nog geen enkele keer de behoefte gehad om door te drinken.

Er is dus na acht maanden “droogte”  een verschil met voordien. Ik had toen de wijn ‘s avonds nodig om te kunnen slapen. Dat is al lang niet meer zo. Ik zie dus vooruitgang al blijft de lijn dun natuurlijk. 

Toch houd ik er ook vertrouwen in dat ik op deze manier door kan gaan. En als dat niet zo is, weet ik ook wat me te wachten staat.

Hoi pytje,  ik vind het knap dat het je zo goed lukt om er "maar 1" te drinken en ....nog belangrijker,  dat je ervan geniet.  Ik moet eerlijk toegeven dat dit voor mij niet zou gelden . Ik eerder sowieso al erg onrustig van het idee er iedere dag 1 te mogen en dat was het dan . Blijkbaar sta ik er toch anders in.  Ieder zijn eigen proces en wat bij diegene past.  

Fijn dat je blijft schrijven , ik vind het heel interessant om te volgen  

Fijn weekend 

Hoi @Pytje Blij dat deze manier voor jou bevalt en goed uitpakt. Je geeft aan dat het ook echt anders voelt dan 8 maanden geleden, ik hoop voor je dat het ook echt zo voelt en zo blijft. Maar hoe het precies voelt weet natuurlijk alleen jij zelf :-)

Volgens mij houd je een goede vinger aan de pols en heb je extra goede voelsprieten voor het geval er op een gegeven moment toch iets dreigt te gaan 'schuiven'. 

Ik sluit me ook aan bij @Francoise, voor mij zou het niet werken dus daarin zijn we anders. Ik probeer hier altijd graag om iedereen te begrijpen, omdat ondanks alle verschillende situaties ik in een ieder hier altijd wat herken van mezelf. En dan denk ik toch: waarom dan toch dat ene glas?

Ik begrijp het wel en ik begrijp het niet. Of naja ik begrijp het natuurlijk wel! Of toch niet...? :-)

Maar als het voor jou werkt, ga dan vooral zo door! En ik hoop dat het op deze manier voor je blijft werken, succes!

43 minuten geleden zei billy1981:

Ik begrijp het wel en ik begrijp het niet. Of naja ik begrijp het natuurlijk wel! Of toch niet...? :-)

deze is denk ik wel herkenbaar Billy; willen begrijpen, begrepen willen worden.........
inmiddels probeer ik begrip los te laten al lukt dat ook vaak niet. begrip is een woord wat meer overschat wordt, dan het verdient in mijn ogen. Herman van Veen zingt; begrijpen kost niets, ik heb zo'n behoefte aan een positief geluid.  Met begrijpen help je eigenlijk niemand. Het kan je wel milder maken. Maar mijn begrip over delfde situatie, bijv. hoe Pytje nu met drinken om gaat, is heel anders dan jouw begrijpen en misschien begrijpt Pytje zichzelf niet eens? We zoeken vaak oorzaken/begrip naar omstandigheden en hoe we er zelf in zouden staan immers? Ikzelf heb ooit 7 maanden niet gedronken, en was daarna terug bij af en een stapje extra terug. Met mijn omstandigheden en leeftijd nu, zou ik denk ik wel beter om kunnen gaan met af en toen een. Net als met af en toe een sapje (die ik ook niet drink) een shotje/pilletje/snuifje (die ik ook niet neem).
Maar bijv. weer niet met maar een dropje, chipje, stukje chocolade, een handje pinda's, enz enz enz.
En al begrijp ik mijn onmatigheid vaak prima, ik keur het niet vaak goed. Maar heb het toch leren accepteren, zolang ik maar keus heb waarin/waarmee ik onmatig mag zijn. Wat werkt een menselijk brein toch onbegrijpelijk ingewikkeld he.

@lady jane

Amen

Ik ben benieuwd hoe het je zal afsteken Piet. Misschien is het spelen met vuur. Maar misschien is het vuur ook gedoofd. Of minder verzengend. Ik vaar een vergelijkbare koers nu. Vinger aan de pols, voet aan de rem. Succes. Ik volg je.

En ik volg jullie .  Maar ik zou deze stap zelf niet durven. Zeker niet dagelijks. Maar wens jullie natuurlijk alle goeds.

Zoals beloofd weer even een update over mijn omgang met de alcohol.

Ongeveer twee maanden geleden ben ik, na acht maanden niet te hebben gedronken, weer begonnen met een dagelijks glas wijn. En tot mijn verrassing gaat dat tot nu toe heel goed. 

Er zijn twee grote verschillen met vroeger:

Ik gebruikte voorheen een fles wijn per avond, omdat ik met minder niet echt kon slapen. Dat is er al heel lang af.

Na mijn burn-out van vorig jaar begon ik de alcohol ook de gebruiken om mijn moeheid minder te voelen. Ook daar is inmiddels geen sprake meer van.

De behoefte om door te drinken is er eigenlijk niet meer. En dat maakt het grootste verschil. Er is geen automatisch glas 2 na glas 1. Er is eigenlijk geen glas 2 na glas 1.   Niet omdat ik me in moet houden, maar omdat het gewoon goed is op deze manier. 

Morgen ga ik op vakantie. En daarna wil ik de balans opmaken. Ga ik op deze manier verder? Ik houd jullie op de hoogte.

Petje af pyt , het lijkt je gemakkelijk af te gaan.  Wat is er nu anders dan alle voorgaande keren,  vraag ik me dan af,  dat je nu niet weer steeds meer gaat drinken en uiteindelijk weer op hetzelfde punt beland?

Ik geloof er niet in , dat dit mij ooit zou lukken 

6 uur geleden zei Francoise:

Petje af pyt , het lijkt je gemakkelijk af te gaan.  Wat is er nu anders dan alle voorgaande keren,  vraag ik me dan af,  dat je nu niet weer steeds meer gaat drinken en uiteindelijk weer op hetzelfde punt beland?

Ik geloof er niet in , dat dit mij ooit zou lukken 

Ik denk, Francoise, dat ik tijdens de voorgaande keren het onderliggende probleem niet heb aangepakt. Mij onprettig voelen ging altijd gepaard met drinken. Te veel spanning? Drank. Te moe? Drank. Te veel prikkels? Drank. Ik heb daar, dankzij een goede coaching, veel meer inzicht in gekregen en andere manieren geleerd om daar mee om te gaan. Ik doe nu - en ik ben al 62 - eigenlijk pas de dingen die ik echt leuk vind. En dat is voor mij kunst maken en anderen inspireren door les te geven. Ik zeg wel eens dat ik de beste versie van mezelf heb leren kennen.  

En nog even terug naar de drank: ik schreef dat ik echt de behoefte niet meer heb om door te drinken. En omdat dit al een tijd zo is en het echt ook nog niet voor is gekomen, begin ik echt vertrouwen in mezelf te krijgen. En dat versterkt zichzelf natuurlijk.

Maar goed: zoals ik zei: nu op vakantie. Kijken hoe dat gaat en daarna de balans opmaken. Ik doe er weer verslag van. 

Fijne vakantie!

Fijne vakantie,  wij ook vandaag aangekomen in Griekenland 

Hier ben ik weer even met de stand van zaken. 

Ik drink, na acht maanden droogstond, sinds afgelopen juli weer met mate. Wel dagelijks, maar meer dan twee glazen (en dan bedoel ik niet een halve fles per glas:) is nog niet voorgekomen. Vroeger had ik na twee dagen minderen op de derde of vierde dag de behoefte om los te gaan. Dat is er echt niet meer. Hebben die acht maanden daar aan bijgedragen? Waarschijnlijk wel. Maar ook de leeftijd speelt een rol. Ik heb het er gewoon niet meer voor over om me lamlendig te gaan voelen. Die film kan ik nog steeds wel terugdraaien.

Het afgelopen jaar heeft me nog iets geleerd: ik zal altijd last blijven hebben van mijn eigen onmatige gedrag. De focus is gewoon een beetje verplaatst. Waar ik me heel lang druk heb gemaakt over mijn onmatige drankinname, ben ik in het afgelopen jaar me bezig gaan houden met mijn behoefte aan (te veel) eten. En als ik niet oppas ga ik mezelf daarover net zo bekritiseren als in de afgelopen jaren over drankgebruik. 

Ik zal altijd streven naar een perfecte versie van mezelf. Op mijn 62e kom ik tot de conclusie dat welke versie dan ook nooit goed genoeg is. Wat een energie gaat daarmee verloren. 

Waarom wilde ik toch weer even hier schrijven? 

Ik stel - heel voorzichtig - vast dat het mij is gelukt om mijn alcoholgebruik te minderen. De behoefte om door te drinken is eraf. Sommigen zullen zeggen dat het niet kan, anderen dat dagelijks drinken toch nog de verslaving in stand houdt. En ja, verslaafd ben ik nog zeker, dat zal ik direct toegeven. Maar net zo goed heb ik - zoals de naam van dit forum aangeeft - het gevoel dat ik alcohol de baas ben geworden.

Ik moet nu alleen nog even leren om wat milder voor mezelf te gaan worden en niet door te schieten in andere vormen van grenzeloosheid. Maar dat is een peuleschilletje natuurlijk.