Met enige schroom kom ik weer om het hoekje kijken. Ik registreerde me hier in 2015. We zijn nu ruim zeven jaar verder en ik voer nog steeds dezelfde strijd. Misschien steeds een beetje anders, maar toch...

In de afgelopen jaren heb ik korte en langere periodes niet gedronken. Maar altijd kwam er weer een moment waarop ik - meestal heel impulsief - weer begon. Zoals bekend: eerst rustig, maar al snel weer op het oude niveau.

Vier maanden geleden ben ik in een soort van burn-out terecht gekomen. Ik noem het zo, omdat ik er geen betere omschrijving voor kan vinden. Ik ben beurtelings gespannen of heel er moe.  Omdat ik in het begin moeilijk kon accepteren dat ik veel dingen niet meer voor elkaar kreeg, ben ik juist meer gaan drinken. Het hielp mij om de moeheid minder te voelen. Tot twee weken geleden. Na een heel vermoeide dag zoveel gedronken, dat ik mezelf echt kwijt was en de volgende dag verschrikkelijk was. Voor mij het moment om de waarheid onder ogen te zien - ik drink alles weg - een afspraak bij de ha te maken en te stoppen met deze vergiftiging. De ha stuurde mij door naar Tactus, waar ik over een paar weken terecht kan. 

In de twee daaropvolgende weken heb ik een aantal werkzaamheden neergelegd en kwam de vermoeidheid nog tig keer zo hard over mij heen. 

Ik heb me erbij neergelegd. Ik kan nu niet anders meer dan toegeven dat ik op een kruispunt ben aangeland. Ik heb een groot deel van mijn leven geleefd (zestig jaar) en een groot deel daarvan in een meer of mindere staat van verdoving. Ben nu - met hulp - aan het uitzoeken waar ik die verdoving voor nodig heb gehad en begrijp heel goed dat dit alleen maar nuchter kan. 

Vandaag de start van week 3. Het voelt ambivalent. Die derde week heb ik al zo vaak gehaald. Nu nog even de rest van mijn leven. 

Welkom terug en sterkte!! 

3 uur geleden zei Pytje:

Met enige schroom kom ik weer om het hoekje kijken. Ik registreerde me hier in 2015. We zijn nu ruim zeven jaar verder en ik voer nog steeds dezelfde strijd. Misschien steeds een beetje anders, maar toch...

Hoi @Pytje, ik ken je naam nog wel.
Hier Roberto, idem dito vanaf 2014.

Gewoon keer op keer blijven proberen.

3 uur geleden zei Pytje:

 Ik heb een groot deel van mijn leven geleefd (zestig jaar) en een groot deel daarvan in een meer of mindere staat van verdoving. Ben nu - met hulp - aan het uitzoeken waar ik die verdoving voor nodig heb gehad en begrijp heel goed dat dit alleen maar nuchter kan. 

Vandaag de start van week 3. Het voelt ambivalent. Die derde week heb ik al zo vaak gehaald. Nu nog even de rest van mijn leven. 

Ik ben 66, waarvan 50 jaar overmatig alcohol gebruik.
In mijn familie heeft bijna iedereen een hoge tot zeer hoge leeftijd mogen bereiken.
Van 83 jaar tot 96 jaar.
Ik heb dus nog minstens 20 jaar te gaan.

In mijn leven zijn er slechts 11 jaar geweest waarin ik geen alcohol gedronken heb.
Ik heb geen slechte jeugd gehad, geen trauma's, goede opleiding, leuk werk gehad.
Maar ja....geen idee.
 

Hoi Pytje! Heb me regelmatig afgevraagd hoe het met je gaat. Welkom terug! En goed dat je stappen maakt (Tactus) verraderlijk goedje blijft dat spul toch. 

19 uur geleden zei bumperjim:

Welkom terug en sterkte!! 

Dank je, Bumperjim!

16 uur geleden zei Roberto:

Hoi @Pytje, ik ken je naam nog wel.
Hier Roberto, idem dito vanaf 2014.

Gewoon keer op keer blijven proberen.

Hoi @Roberto, ik zou toch heel graag zien dat dit de laatste keer is. 

15 uur geleden zei Rosee:

Hoi Pytje! Heb me regelmatig afgevraagd hoe het met je gaat. Welkom terug! En goed dat je stappen maakt (Tactus) verraderlijk goedje blijft dat spul toch. 

Hoi @Rosee.Ja, daar ben ik weer! Hoe gaat het met jou?

Ik lees momenteel Chardonnee van Clare Pooley. Vast wel bekend bij velen van jullie. Maar zo niet, ik vind het inzichtgevend omdat het de processen in het eerste jaar zonder alcohol beschrijft. 

Bijvoorbeeld: vergelijk het met een hindernisbaan. Je verkeert op een dorre vlakte, die je als je thuis ervaart. Je hebt gehoord dat er ver weg een mooie bloeiende tuin is, die je via een hindernisbaan kunt bereiken. Je neemt de eerste hindernissen, raakt uitgeput, hebt geen zicht op de beloofde tuin en begint terug te verlangen naar je "thuis". In je herinnering was dat best een fijne plek. En zeker weten dat die nieuwe plek er is doe je ook niet. Eenmaal terug en weer op krachten begin je toch opnieuw te verlangen naar die andere tuin. En je begint opnieuw aan de stormbaan. Met hetzelfde resultaat. Je begint er steeds minder vertrouwen in te krijgen. Wegkomen uit je dorre tuin lijkt niet te doen. Wat je niet weet is dat je steeds het zwaarste deel van de hindernisbaan opnieuw doet. En dat de hindernissen echt minder hoog worden. En dat dat beloofde nieuwe "thuis" er echt is. Dat vraagt vertrouwen en doorzettingsvermogen. 

Het beeld steunt mij nu. 

9 uur geleden zei Pytje:

Het beeld steunt mij nu. 

Houdt dat beeld vast.

Welkom terug pytje,  ik ben het Cleo66 . We gingen samen op en jij wilde perse toch weer af en toe wijn drinken toendertijd.  Ik kon je niet op andere gedachten brengen.  Hopelijk nu wel de laatste poging voor jou . Je weet dat je het kan. Go for it 

Hé Pytje, net als Rosee heb ik mij ook vaak afgevraagd hoe zou het toch met je gaan, maar die ho ho bleef weg.

Maar hier ben je weer, week 3 alweer, die hindernisbaan kan lang zijn, met veel obstakels  eenzaamheid, en verdriet maar zet door.

Ik wilde die weg maar één keer doen, en elke keer als ik zin in een drankje had dacht ik er aan hoe zwaar het was, en dat wilde ik niet nog een keer mee maken, het gaat je zeker lukken 

10 uur geleden zei Francoise:

Welkom terug pytje,  ik ben het Cleo66 . We gingen samen op en jij wilde perse toch weer af en toe wijn drinken toendertijd.  Ik kon je niet op andere gedachten brengen.  Hopelijk nu wel de laatste poging voor jou . Je weet dat je het kan. Go for it 

Dank je @Cleo. Ja, ik weet het nog heel goed! Het bleek inderdaad een onbegaanbare weg, daar ben ik nu wel achter:)

10 uur geleden zei reboot:

Hé Pytje, net als Rosee heb ik mij ook vaak afgevraagd hoe zou het toch met je gaan, maar die ho ho bleef weg.

Maar hier ben je weer, week 3 alweer, die hindernisbaan kan lang zijn, met veel obstakels  eenzaamheid, en verdriet maar zet door.

Ik wilde die weg maar één keer doen, en elke keer als ik zin in een drankje had dacht ik er aan hoe zwaar het was, en dat wilde ik niet nog een keer mee maken, het gaat je zeker lukken 

 

 

 

Hoi @reboot. Ja, het is weer tijd voor Hohoho. Dank voor je bemoedigende woorden!

1 uur geleden zei Pytje:

Dank je @Cleo. Ja, ik weet het nog heel goed! Het bleek inderdaad een onbegaanbare weg, daar ben ik nu wel achter:)

Ik heb mijn cleo66 account opgeheven dus diegene die  je citeert ben ik niet 

Vandaag start ik de vierde week. Gisteren had ik het - voor het eerst - even moeilijk. Uit eten zonder wijn is toch een ding. Ik heb me gered met alcoholvrij bier en dat was niet eens verkeerd eigenlijk. Volgende week heb ik mijn intake bij Tactus. Vooral in deze decembermaand kan ik denk ik wel wat ondersteuning gebruiken. 

Ik heb wel last van de grijzigheid buiten. Meer dan andere jaren. De beste remedie is om gewoon naar buiten te gaan en te ervaren dat het toch lekker is. Ik weet dat, maar doe het niet altijd. 

En dromen doe ik veel. Deed ik eigenlijk altijd al wel, maar nu helderder en intenser. Flarden blijven de hele dag terugkomen. Soms zelfs van meerdere nachten. Niet altijd leuk. Soms lijken ze zo waar dat ik na een aantal dagen niet meer weet of iets werkelijk of in mijn dromen is gezegd. Niet altijd handig ook

Top de vierde week al weer, ja dat grijze weer is niet fijn, maar ik ben blij dat het geen mooi zomers weer is, dan is de trek erger bij mij. Welke behandeling ga je doen? Ik doe hem online, nu al 9 weken.

2 uur geleden zei Mariann:

Top de vierde week al weer, ja dat grijze weer is niet fijn, maar ik ben blij dat het geen mooi zomers weer is, dan is de trek erger bij mij. Welke behandeling ga je doen? Ik doe hem online, nu al 9 weken.

Ik heb as dinsdag een intake bij Tactus. Fysiek, niet online. Geen idee hoe het daarna verder gaat. Hoewel het nu goed gaat - morgen ga ik de vijfde week in - weet ik ook dat het in het verleden vaak na een maand of 2 toch mis ging. Ik begin de ondersteuning dus langzamerhand ook nodig te hebben. Om deze valkuil te omzeilen. 

Het is wel een dingetje...zo'n eerste bezoek aan Tactus. Een stemmetje in mij roept al dagen dat ik het misschien helemaal niet nodig heb. Zo'n heel traject! En een stemmetje zegt: "het wordt nu wel heel serieus, stel dat je straks echt gestopt blijft". Tot nu toe kon ik altijd na een maand of 2 weer terug naar het oude patroon. Het voelde als falen, maar stiekum ook als terug naar het bekende. 

Best verwarrend is het om mezelf echt serieus te nemen dus. Maar ik ben er gisteren geweest en het traject is dus in gang gezet. Ergens is het heel prettig om zelf ook te onderkennen dat er hulp bestaat, dat ik niet meer alleen met het gevoel van falen hoef te dealen. Dat het eigenlijk geen falen is als de drank de regie heeft overgenomen. 

Dappere Pytje, wat ben je goed bezig. 

Erkenning, en dan gaan handelen. Het is niet easy, maar wel de moeite waard.

Keep up the good work 

13 uur geleden zei kruidenthee67:

Dappere Pytje, wat ben je goed bezig. 

Erkenning, en dan gaan handelen. Het is niet easy, maar wel de moeite waard.

Keep up the good work 

Dank je @kruidenthee67!

Hey, leuk je hier weer eens te zien Piet. Nou ja, leuk, de reden om terug te komen natuurlijk niet, afijn, je begrijpt me wel. 

Op 14-12-2022 om 09:36 zei Pytje:

Een stemmetje in mij roept al dagen dat ik het misschien helemaal niet nodig heb.

Dat stemmetje had ik ook altijd. Ik dacht: wat kan ik daar nou leren. Toch is juist het aangaan en afronden van zo'n traject voor mij heilzaam geweest. Niet omdat ik daar nou zoveel nieuwe inzichten heb opgedaan. Er zat best een hoop dom gelul tussen. Maar vooral door simpelweg zo intensief bezig te zijn met het afzweren van de drank, dát is wat ik nodig had om de ommekeer te kunnen maken.

Ik wens dat het jou brengt wat je hoopt te vinden.

Dank voor je bemoedigende woorden @Oskar!

De wereld lijkt even doordrenkt met alcohol: kerstborrels, kerstreclame, kerstaanbiedingen, kerstideeën.... ik zie de glazen wijn continu voorbij dansen. Ik realiseer me meer dan ooit dat de feestmaand en alcohol een bondje hebben. Daarom stopte ik ook altijd pas na die tijd (dry january) of begon weer voor de decembermaand. Nu ben ik overtuigd: geen glas wijn bij het kerstdiner (hihi, dit klinkt heel verantwoord, maar in mijn geval geen fles wijn) en geen glas champagne bij de start van het nieuwe jaar (en daar dronk ik er wel eentje van, om daarna weer door te gaan met de wijn). Eigenlijk betekent het: niet meegaan met de stroom, niet achterover leunen en de glazen vullen, maar alert zijn. En af en toe stiekum toch genieten van alles wat er wel is.

Heel goed van je @Pytje !