Ik hoop uit de verslavingskliniek te blijven vooral vanwege mijn hondje. Ze verblijft nu bij mijn broer als ik weer eens opgenomen wordt. Het dier heeft meerdere medische problemen en mist me enorm, ook als ik in dagopname ben. Ik hoor ze janken tot beneden in het appartements gebouw waar ik woon en ik woon op de hoogste verdieping.

@Claudius, hoe oud is jouw hondje en hoe heet jouw hondje?
Mijn poes had ik Pooh-Tje-Pooh genoemd, zij is 21 jaar geworden.
Iedereen wist hoe je haar naam uitsprak, maar niet hoe je haar naam schreef.

@RobertoMijn hondje noemt Femke, ze is een Maltezer ,ze is 14 jaar.Ze was het hondje van mijn ex, zij wou haar absoluut, ik had toen nog twee andere honden. Een keeshond en een Tibetaanse terriër

Hey hoi, dat is wel een oude Maltezer hoor 🙂 Ik heb een Border Collie. 

Ik heb geen toveroplossingen zoals antibuse of dergelijke, dat heb ik geprobeerd en dat is  gefaald. Ik denk dat de psychiater wel een voldoende dagelijkse dosis voorschreef. Volgens mij hebben ze me zowat opgegeven en willen ze me ergens wegstoppen waar ik aan geen alchohol meer aan kan. Dus ik moet proberen alcoholvrij te blijven op mijn eigen vermogen.

Heb jij jezelf ook opgegeven @Claudius of denk je nog wel te kunnen stoppen?
Ik weet niet hoe oud je bent, maar wat wil je nog met de rest van je leven?
Zo doormodderen of ervoor gaan en nog een mooie oude dag voor de boeg?

Ik vraag mij af of  het toch niet beter is dat ze me wegsteken in een of andere instelling waar ik aan geen alchohol meer aan kan. Ze zijn daar in ieder geval mee bezig. Ik hoop dat de keuze bij mij blijft. Tot nu toe ben ik steeds vrijwillig in de psyhateriche klinieken gegaan. En wat dan met mijn hondje? Mijn broer wil ze eigenlijk niet. Alhoewel hij er al dikwijls voor gezorgd heeft tijdens mijn opnames. Ze gaat me dan enorm missen en ik haar en ze is zeer oud. 

Ik heb een lang gesprek op tele onthaal, dat is een telefonische hulplijn. Hij kwam zelf op de naam van mijn eerste psychiater in de verslavingskliniek nadat ik hem vertelde in welke buurt ik woonde. Ook over Antabuse had ik het.

Gisteren terug mijn eerste alcoholvrije dag gehad. Deze avond naar de AA.

7 minuten geleden zei Claudius:

Gisteren terug mijn eerste alcoholvrije dag gehad. Deze avond naar de AA.

Goede stap voorwaarts @Claudius hoe gaat met ontwenning valt het tegen of mee

23 uur geleden zei Jac:

Goede stap voorwaarts @Claudius hoe gaat met ontwenning valt het tegen of mee

De ontwenning valt zeker mee, ik doe het zonder enige medicatie. Ik neem wel vitamines 

Zojuist zei Claudius:

De ontwenning valt zeker mee, ik doe het zonder enige medicatie. Ik neem wel vitamines 

Gelukkig dat het mee valt en over je slapen je weet dat het een ontwenningsverschijnsel is dat het met tijd beter wordt, mijn methode  met slapen is als ik bijvoorbeeld weinig geslapen hebt vannacht , dan middagslaapje vermijden en dat vanavond gaat het meestal eenvoudiger om te slapen en niet teveel water drinken savonds anders moet ik 2 x mijn bed uit om te P••••n en dat lukt me tot op heden niet slapend. 
 

Op 23-4-2024 om 11:41 zei Claudius:

De ontwenning valt zeker mee, ik doe het zonder enige medicatie. Ik neem wel vitamines 

Ik neem wel zeer veel medicatie, maar ontwennen zonder medicatie daarvoor valt mee. 

Ik had juist via telefoon een gesprek over mijn andere problemen hij rade me aan contact op te nemen met mijn huisarts. Deu. 

Vandaag met mijn begeleiding een plaats gaan bezoeken waar ze aan dagbesteding doen. Een werkplaats, maar ik had iets vergelijkbaar gedaan binnen de kliniek en ik verveelde me daar steendood geestelijk. Ik keek steeds naar de klok. Nu is die plaats waar ik ging naar kijken met zwaar gehandicapten. Ik ben missichien wel licht autistisch, de diagnose ze bevestigde nooit direct. Maar ik ben zeker niet zwaar gehandicapt, mijn grootste probleem is alchohol. Ik zou me daar nooit thuis voelen. Het is ook receptief werk, zonder nadenken of afwisseling. 

Is het onderliggend probleem niet meer eenzaamheid @Claudius ?
Misschien zoeken ze een haalbare plek waar je meer mensen ontmoet?
En dan kan de bezigheid misschien minder belangrijk zijn?
Maar ik snap dat het erg konfronterend is en je geestelijk waarschijnlijk
meer in je mars hebt. Mijn zoon kwam ooit op een sociale werkplaats te werk
en voelde zich daar vreselijk miskend. Hij heeft er wel veel geleerd, maar
hield het er echt niet uit. Inmiddels kan hij in elk geval zelf kiezen waar hij werkt.
Maar voor jou gaat het denk ik meer om iets van een uitdaging nog te vinden?
Dan wel zonder drank natuurlijk en dat kan alleen jijzelf be invloeden. sterkte.

Eenzaamheid is zeker een probleem @lady jane maar ik kan me nooit vinden bij zwaar gehandicapten. Ik had gisteren een goede namiddag. Maar ik danste met veel jongere medewerkers. De psychologe van de afdeling waar ik vroeger was heeft een perfect lichaam. Aan haar gezicht te zien is ze niet meer piepjong. Ze komt steeds mee dansen op mijn afdeling. Ik word niet meer verliefd wat ik nu als een handicap ervaar. Ik werd wel vroeger ook nooit niet verliefd op hulpverleners  . Met een uit zondering  een hulpverlener die ervoor zorgde dat ik niet uit mijn appartement gezet werd. Maar dat was maar een paar seconden en ik heb haar dat ook onmiddelijk gezegd. Zij is ook meer mijn leeftijd. Ze komt niet meer. Normaal mocht ze maar een jaar komen.  Maar ze kwam langer.

Ik zou van een hulpverlener moeten leren typen. Kan ik dat nog leren op mijn leeftijd? 

Ik ben bang dat dat verliefd worden misschien, jezelf voor de gek houden was?
Als je verliefd bent dan is de realiteit soms ver te zoeken.
Misschien voelden de medewerkers zich opgelaten met die aandacht?
Waar pas jij wel thuis weet je dat? Als je altijd bij je ouders woonde is er misschien
een stuk overgeslagen van anderen leren kennen, je uitgedaagd voelen, goed in je vel zitten
en weten wat je waard bent?

Je typt hier toch?
ik type met 2 vingers, heb mijn typediploma heel jong behaald
maar blind en met 10 vingers doet zelfs de jeugd niet.

7 minuten geleden zei lady jane:

Ik ben bang dat dat verliefd worden misschien, jezelf voor de gek houden was?
Als je verliefd bent dan is de realiteit soms ver te zoeken.
Misschien voelden de medewerkers zich opgelaten met die aandacht?
Waar pas jij wel thuis weet je dat? Als je altijd bij je ouders woonde is er misschien
een stuk overgeslagen van anderen leren kennen, je uitgedaagd voelen, goed in je vel zitten
en weten wat je waard bent?

Ja maar ik voelde me goed bij het verliefd worden. Wel in de war, mijn verliefdheid van 2004, ik ben er nog steeds niet over heen. Ik droomde ook steeds vaak over haar in mijn puberteit en ook later, tot ik haar ontmoette, sindiens die droom niet meer gehad. Was het waarschuwing ik weet niet. In ieder geval veel te veel details kloppen. 

22 minuten geleden zei Claudius:

tot ik haar ontmoette,

dus blijkbaar haalde de realiteit toen de droom in.
Heb je je ook verdiept in wat het met haar/hen deed?

14 minuten geleden zei lady jane:

dus blijkbaar haalde de realiteit toen de droom in.
Heb je je ook verdiept in wat het met haar/hen deed?

Ja zij had het niet graag. Alhoewel ze een heel jaar via msn bleef praten. Ik dacht haar nooit meer weer te zien. Ze was een jobstudent. Ik werd pas echt verliefd toen ze me kwam opzoeken op mijn werk. Ik had haar mailadres en daarna ook telefoonnummer. Zet kwam later als poetsvrouw op mijn werken. Het studeren beviel haar niet echt. Ze fuifde liever.Mijn laatste grote verliefdheid was in de PaaZ (psychiateriche afdeling binnen een kliniek) . Ik wist niet hoe oud ze was, maar ik dacht minstens achttien jaar. Ik Weet niet waarom ik dit hier plaats. Iedereen in die kliniek kon het zien. De psychologen en de psychiater. Ik heb er zelfs een gesprek over gehad met de psycholoog. Het afscheid viel me zwaar, daaruit is me duidelijk geworden dat ze wist dat ik verliefd was op haar. Ik ben haar laatste zin tegen mij vergeten.  Maar ze vertrok daarna naar haar kamer. We waren gaan mini golven. ik speelde vaak met haar gezeldschadspellen.