Ik denk dat ik gewoon even mijn verhaal kwijt wil. Ik ben namelijk zwaar verslaafd aan alcohol. Ik ben geen weekend of gelegenheidsdrinker, ik drink gewoon iedere dag. Stiekem en in mijn eentje. Ik verstop overal in huis mijn drank en begin soms al vóór 8 uur in de ochtend. Op de dagen dat ik werk drink ik echter pas wanneer ik thuis ben na het werk. Wederom stiekem. Ik drink tot ik letterlijk omval. Ik ben zo ontzettend diep gezonken! Ik weet niet waarom ik dit doe. Ik heb een leuke echtgenoot en prachtige kinderen. Financieel hebben we het goed. We wonen in een mooi huis. Noem maar op.. Mijn kinderen schamen zich voor me. Willen amper nog vrienden thuis uitnodigen. Bang dat hun moeder weer laveloos op de bank of op bed ligt. Mijn man heeft aangegeven niet met me verder te willen op deze manier. Ik kan hem geen ongelijk geven. Ik zat zwaar aangeschoten naast hem tijdens een ouderavond op school. En zo zijn er voorbeelden te over. Mijn geheugen is als een gatenkaas. Ik ben soms gewoon complete dagen kwijt. Ik haat mezelf intens op dit moment. Ik voel walging wanneer ik in de spiegel kijk. Ik verziek niet alleen mijn eigen leven, maar ook dat van mijn gezin. Het liefst zou ik het nu op een drinken zetten tot ik weer knock-out ga. Dan voel ik tenminste niks. Ik heb verdorie 13 maanden droog gestaan. In die periode was ik vrolijk en energiek. En vooral heel helder in mijn hoofd. Stomme sukkel die ik ben!, dat ik na die 13 maanden wel vond dat ik bewezen had dat ik het wel in de hand had. Bij wijze van beloning aan mezelf kocht ik toen weer drank. Ik kon heus wel met mate drinken. Niet dus! Ik drink nu zelfs veel meer dan vóór de periode dat ik gestopt was. Wat een puinzooi heb ik ervan gemaakt. Ik voel me zo schuldig dat ik de drank boven mijn gezin verkies. Wat ben ik nou voor een moeder en echtgenote?! Ik schaam me kapot. Ik ben zo bang dat ik al een verloren zaak ben. Ik weet dat ik MOET stoppen! Maar dat voelt tegelijkertijd als afscheid moeten nemen van mijn aller, allerbeste vriend. Ik ben bang! Bang om alles en iedereen te verliezen. Maar ook bang voor het nooit meer mogen drinken! Help me alsjeblieft met jullie ervaringen en verhalen. Ik voel me nu zo eenzaam en mislukt.

Alvast heel erg bedankt 

welkom @Ronel, weet je, wat ik hier ook schrijf, het dekt nooit precies wat ik voel als ik jouw verhaal lees.
Maar woorden is waar we het mee moeten doen hier, anders zou ik je n flinke hug geven en even weg laten kruipen
in 2 sterke armen. Ik herken wat je schrijft van vroeger. Je bent dus niet je gedrag. Ja het is stom, al dat drinken,
drank is eerder je vijand dan je vriend geworden, en ja het kan anders, ook bij jou. Gelukkig heb je die 13 maanden
ook in je systeem, herinnering, dus je weet hoe sterk je ook kunt zijn! En zoals je nu schrijft, kan het dus alleen maar beter worden.
Maar dan moet je wel aan het werk. Je partner wil niet op deze manier met je verder, jijzelf ook niet, dat zijn er al twee dus. Je kinderen
tellen ook mee, die hebben recht op een moeder die opkrabbelt en leert van haar verslaving. Het is dus de hoogste tijd om te erkennen dat
je professionele hulp nodig hebt. Praten met je huisarts, de h.a.ondersteuner, een verslavingsarts, de mensen van Tactus hier, Jellinek, AA
en ga maar door, er zijn echt mensen die jou kunnen ondersteunen. En wij hier als ervaringsmensen ook. Je moet het zelf doen, maar het hoeft niet alleen,
is een van de vele uitdrukkingen van ons forum. En delen is helen is er ook zo een. Dus als het schrijven je opluchtte, ga hier dan ook mee door.
Maar hef die eenzaamheid op. Drank maakt echt veel kapot, en jij kunt definitief besluiten die eerste niet te nemen. elke dag weer, per uur met een kookwekker desnoods.
Hier komen kan een goede stap worden mits jij er vervolg aan geeft. Wij lopen niet weg. actie dus!

Dankjewel voor je reactie lady jane. Ik weet inderdaad dat ik het kan, leven zonder alcohol. Ik heb nu een week vakantie en zie er als een berg tegenop. Alle dagen thuis betekent voor mij alle dagen drinken. Een liter of 3 per dag. Ik weet het, dat is echt schokkend veel. Ik ben mezelf aan het dood drinken. Hier schrijven lucht al een beetje op. In real life wil ik het er eigenlijk nooit over hebben. Veel schaamte. Mijn moeder trof me gisteren stomdronken in de keuken aan. Ze appte me vanochtend dat het zo toch niet langer kan? Ik gaf een hele flauwe reactie terug. In de trant van: "ja joh, bemoei je er maar niet mee!" Zogenaamd nonchalant willen reageren terwijl ik me kapot schaam en ze natuurlijk gewoon gelijk heeft. Deze verslaving, dat monster, moet mijn leven uit. 

Welkom!

de buitenwereld snapt meestal niks van een verslaving. "Dan stop je er toch mee??" ja natuurlijk, als het zo simpel was dan heette het geen verslaving natuurlijk.

Het begint met het spul niet meer in huis te halen. Je moet het zo ver mogelijk van je af houden om te kunnen stoppen. Als het voor je neus staat is het vrijwel onmogelijk.

Dat bang zijn om alles te verliezen, dat is onderdeel vd verslaving. Dat is iets dat je in je hoofd hebt, maar het is niet persé de waarheid. Als je eenmaal gestopt bent dan prik je daar doorheen. Sterkte!!!

Ik ga straks boodschappen doen en moet bepaalde schappen inderdaad compleet vermijden. Echt, al die flessen wijn, rijen vol. Het is alsof ze me roepen: "hier staan we! Kom dan!" Als een kind in een snoepwinkel voel ik me dan. Ik moet het negeren. En ik moet eens van mijn arrogantie af. Want ik lig toch helemaal niet in de goot ofzo? Laats zag ik in de supermarkt een man een stuk of 20 van die goedkope halve liter blikken bier afrekenen. En ik dacht: "pfff, wat een zuipschuit!" Echt, hoe hypocriet kun je zijn. Dat ben ik dus. Maar gisteren had ik opnieuw een dieptepunt bereikt. Oudste kind is voor een week op vakantie vertrokken en ik was er weer eens niet bij om haar uit te zwaaien. Ik lag weer eens voor pampus. En nu staat dus ook mijn huwelijk op klappen. Als ik nu niet stop, is het einde oefening. En toch.. zou ik er nu zo graag eentje lusten. Dat vind ik zo verderfelijk van mezelf.

Yep en daarom heet het een drug. Dat ligt niet aan jou dat het verderfelijk is.

Doe je boodschappen maar 's ochtends vroeg, nooit tegen borreltijd  

arrogantie? ik denk dat dat je overlevingsgedachte isen dat die iets heel erg toedekt; onzekerheid, minderwaardigheidskomplex?
Jij weet vast wel wat. Je toont je moeder de ene kant, maar gaat dood aan de kant die niet mag zijn.
Schaamte en schuld. Boeken vol zijn erover geschreven.
Ik lees nergens een echte keus. 
Je bent geen slecht mens, je bent een wanhopig en eenzaam mens.
Terwijl het zo anders kan zijn, zo jammer dit.

18 minuten geleden zei bumperjim:

Yep en daarom heet het een drug. Dat ligt niet aan jou dat het verderfelijk is.

Doe je boodschappen maar 's ochtends vroeg, nooit tegen borreltijd  

Maar het is bij mij s'ochtends ook al borreltijd.

Ik zit nu aan de thee. Volhouden nu. Niet zwichten! Niet in de supermarkt, en ook niet op een feestje ofzo.

Dat heb ik namelijk in het jaar dat ik droog stond wel vaak meegemaakt hoor, dat sommige mensen me probeerde over te halen om tóch te drinken. "Ah joh! Eentje maar!, ik heb deze wijn speciaal voor jou gehaald, doe niet zo ongezellig, wil je echt niet?"

Ik ben een keer zelfs verdrietig en boos geworden omdat iemand bleef aandringen en uiteindelijk gewoon een glas volschonk en voor mijn neus zette. Terwijl ik zo nadrukkelijk had gezegd dat ik niet meer dronk. Ik heb het contact met deze mensen verbroken maar vond het wel heel erg.

Maar ik ben voornamelijk een eenzame en stiekeme drinker. Ik associeer het al lang niet meer met gezelligheid of een lekker etentje ofzo. 

18 minuten geleden zei lady jane:

arrogantie? ik denk dat dat je overlevingsgedachte isen dat die iets heel erg toedekt; onzekerheid, minderwaardigheidskomplex?
Jij weet vast wel wat. Je toont je moeder de ene kant, maar gaat dood aan de kant die niet mag zijn.
Schaamte en schuld. Boeken vol zijn erover geschreven.
Ik lees nergens een echte keus. 
Je bent geen slecht mens, je bent een wanhopig en eenzaam mens.
Terwijl het zo anders kan zijn, zo jammer dit.

Het MOET anders.. dat weet ik. Ik ben nu al bang dat mijn kinderen later gaan zeggen: "ik heb geen leuke jeugd gehad, mijn moeder dronk altijd!"

Ja het moet. Maar wil je het ook? Dat is wat LadyJane bedoelt, denk ik. De keus. Een willen in plaats van moeten.

Eerst vandaag, met een kopje thee. 

5 minuten geleden zei Lonster1:

Ja het moet. Maar wil je het ook? Dat is wat LadyJane bedoelt, denk ik. De keus. Een willen in plaats van moeten.

Eerst vandaag, met een kopje thee. 

Ja, ik wil het ook!

Ik ben het zo zat om halve of zelfs hele dagen soms compleet kwijt te zijn!  Ik ben het zat om s'avonds vlak voor sluitingstijd nog naar de supermarkt te racen met de smoes dat ik iets zoals broodbeleg ben vergeten (Terwijl ik dan gewoon drank ga halen). Ik ben alles gewoon zat! De blik in mijn man zijn ogen als ik weer eens met dubbele tong praat of niet meer recht kan lopen. Ik ken die blik, een soort mix van teleurstelling en afkeer. Ik wil mijn oude ik weer terug. Ik wil niet meer mezelf gerust stellen door een flinke drank voorraad in huis te halen. Ik wil niet meer bijna iedere ochtend over mijn nek gaan van een glaasje water. Neemt niet weg dat ik nu naar alcohol verlang en dat 'nóóit meer drinken' me aanvliegt.

Hallo @Ronel, Een aantal mensen hier hebben al gereageerd en ik kan het daar alleen maar helemaal mee eens zijn !!

Aanvullend hierop haal ik even 1 zin uit je eerste bericht :

Ik weet dat ik MOET stoppen! Maar dat voelt tegelijkertijd als afscheid moeten nemen van mijn aller, allerbeste vriend......

Leuke vriend heb jij......( nee, dit is niet sarcastisch bedoeld !! )Maar denk hier eens over na !! Heeft een aller, allerbeste vriend niet het beste met je voor, wil deze je niet zonder tegenprestatie beschermen, kun je bij deze vriend niet fijn wegkruipen, helpt die je niet groeien en begeleidt die jou niet  ook op moeilijke momenten.......( en zo kan ik nog wel even doorgaan!) Hoezo is alcohol jouw beste vriend.......

Ik denk dat je alleen maar kunt concluderen dat die alcohol allesbehalve een vriend is, dus zet deze de deur uit !!! Zoals je ook met mensen zult doen, die je niet aanstaan. En kies voor jezelf ( en je gezin ) Hoe moeilijk dat misschien ook is. Kijk niet op tegen die enorme berg van nooit meer mogen drinken"".....Start met dag-voor-dag, inderdaad desnoods uur-voor-uur. En na verloop van tijd WIL JE NOOIT MEER DRINKEN. Omdat je weet dat dit vergif voor je is en je enorm onderuit haalt !!

Dus kies voor jezelf, je hebt dat verdiend !! Dus weg met dat vergif !!

En blijf hier lezen en schrijven, dat is zo enorm fijn om te weten dat je niet alleen staat op deze moeilijke weg.

Heel veel sterkte en succes

Beatrix

Ronel, ooit was ik ongeveer ook zoals jij nu. Andere omstandigheden, ander drankmisbruik,
maar in de basis hetzelfde. Dacht niet meer echt dat ik zonder kon. Tot ik een keer een van mijn nog "heilige"
regels had overtreden en daarmee gekonfronteerd werd via dochter (13). De dag erna, met kater, wilde ik wel dood.
Maar ja als moeder piep je er niet echt tussenuit vond ik (gelukkig nog). Ik wist dat zij elk moment met drank/drugs en
de rest, ging kennismaken, want verslaafd aan foute vriendin. Voor haar kon ik wel stoppen, want hield zielsveel meer van
haar dan van mezelf. En nu ging het wel, hield ik vol, en was ergens zo opgelucht ook. Na therapie mindfulness gedaan
en me steeds meer bewust geworden om in het hier en nu te gaan leven. Wat ooit fout was en ging even parkeren tot ik het aan
kon met verwerken verder te gaan. Eerst de nadruk op nuchter blijven en mezelf terugvinden. Ik vond het forum via de online
training van Tactus hier en voor het eerst realiseerde ik me dat er velen waren zoals ik. Ik was dus niet slecht en ik zag aan wat
anderen schreven hoe ikzelf was blijven hangen in mijn slachtofferschap. Ik was jaren lang via drank mijn verantwoordelijkheden
uit de weg gegaan en geloofde inmiddels dat ik ze ook niet aan zou kunnen. Maar dat kon ik wel. Ook naar dochter toe toen die
heftiger ging puberen. Ik werd eindelijk het voorbeeld waarvan ik niet dacht dat ik het nog in me had. En dat was heus niet alleen oogsten, 
ik kom nog steeds stress/problemen en zorgen tegen, maar heb mezelf nu niets meer te verwijten en doe wat ik kan.
Van anderen heb ik me al heel snel niets aangetrokken en of men het aanvoelde? dat de knop om was? Niemand deed moeilijk. Ze verbaasden
zich, zullen erover geroddeld hebben misschien? Ik weet het niet. Een enkele keer vroeg men iets, meer niet. En de 2 keer dat mij drank in handen werd
geduwd (door vreemden op recepties) heb ik dankjewel gezegd en het glas op een tafel. De 2e keer durfde ik te zeggen, heeft U ook iets feestelijks zonder alcohol?
En dat kreeg ik toen. Zo simpel bleek het. Waarschijnlijk omdat ikzelf inmiddels zeker was. Ik hoef niet mee, dank U.

Lady jane, bedankt voor het delen van jouw persoonlijke verhaal. Gisterenavond had ik zelf ook het gevoel dat ik op dat moment wel dood wilde. Dan was ik overal vanaf en was bovendien iedereen ook van mij af. Ik vond dat mijn man vast wel een leukere, niet verslaafde partner kon vinden. En mijn kinderen dan misschien een lieve, nieuwe moeder zouden krijgen. Geen drankorgel. Dat zou uiteindelijk vast beter zijn. Ik verzet me dan na een tijdje weer tegen die gedachten, want dat wil ik ze toch niet aandoen?! Die leuke, niet verslaafde, lieve, nieuwe partner en moeder, die wil ik potverdorie gewoon zelf zijn. Nu nog steeds niets gedronken, al heb ik wel trek. Nog geen grote prestatie, dat weet ik, maar deze uren heb ik er alvast opzitten. Mijn man liep net naar me toe en omhelsde me even. Dat deed me echt goed. 

Ik voel me trouwens ook vaak hypocriet. Ik kan moeiteloos op een verjaardag alleen aan het water zitten. "Kijk mij eens keurig alcoholvrij zijn!" Terwijl ik er dan thuis al meer dan genoeg heb ingegoten. En vorige week nog, besprak ik met een vriendin, hoe we een gezamenlijke vriendin van ons, toch wel erg veel vinden drinken. Ze had vast een enorm drankprobleem. Ja, ik weet dat ze een enorm drankprobleem heeft, ik herken mijn eigen gedrag namelijk compleet in haar. Maar dat zei ik er natuurlijk niet bij. Ik wil zo schijnheilig niet meer zijn. Dat stiekeme, wijn drinken uit een koffiemok zodat de kinderen het niet door hebben.. ze hebben het écht wel door. Ik wil terug naar wie ik was toen ik droog stond. Het was niet makkelijk maar ik voelde me springlevend. 

Hallo Ronel, even een vraag. Drink je iedere dag 3 flessen wijn en hoelang doe je dit?

Als je nu cold turkey gaat dan zou je wel eens behoorlijke ontwenningverschijnselen kunnen krijgen. Ik weet niet of dat wel zo een goed idee is omdat zonder begeleiding en zonder medicijnen te doen.

Licht in ieder geval je man in dat je aan het af kicken bent.

4 uur geleden zei Ronel:

. Neemt niet weg dat ik nu naar alcohol verlang en dat 'nóóit meer drinken' me aanvliegt.

"Nooit meer drinken" daar hoef je je nu helemaal niet op vast te leggen. Tis niet je trouwdag  

Drink eerst maar eens een dag niet. Das lastig genoeg. En dan de dag erna. Enzovoorts.

Je ziet vanzelf hoe het bevalt en hoe je erdoor verandert en wat er verder allemaal gebeurt. Take it easy. 

3 uur geleden zei Sowhat:

Hallo Ronel, even een vraag. Drink je iedere dag 3 flessen wijn en hoelang doe je dit?

Als je nu cold turkey gaat dan zou je wel eens behoorlijke ontwenningverschijnselen kunnen krijgen. Ik weet niet of dat wel zo een goed idee is omdat zonder begeleiding en zonder medicijnen te doen.

Licht in ieder geval je man in dat je aan het af kicken bent.

Tot nu toe voel ik eigenlijk alleen vermoeidheid en somberheid  

11 uur geleden zei Ronel:

Het MOET anders.. dat weet ik. Ik ben nu al bang dat mijn kinderen later gaan zeggen: "ik heb geen leuke jeugd gehad, mijn moeder dronk altijd!"

Dat is nog het minst erge. Ik weet niet hoe oud jouw kinderen zijn, maar als ze zich voor jou schamen en bang zijn om vrienden uit te nodigen etc. Kan dit een flinke aanslag zijn op hun psychisch welbevinden. Met alle gevolgen van dien. 

Denk dat het zeker tijd is voor professionele hulp. 

Succes!

15 uur geleden zei Ronel:

Maar dat voelt tegelijkertijd als afscheid moeten nemen van mijn aller, allerbeste vriend. Ik ben bang! Bang om alles en iedereen te verliezen.

Dat is eerste is geheel onterecht. Dat laatste wel. Dus vecht voor dat laatste, en kom erachter dat drank by far NOT your best friend is! 

Welkom Ronel! Je verhaal, je struggle vooral, raakt me. 

Weet je wat zo gek is? Dat wij nog steeds vaak denken dat dat drinken een vrije keuze is en dat we, als we maar wat sterker in onze schoenen zouden staan, het gemakkelijk kunnen laten. Niets is minder waar: je bent verslaafd en dat moet je als een ziekte gaan beschouwen. Als je je been breekt denk je ook niet: “laat ik eerst maar eens een paar weken op de stoel gaan zitten en kijken of het misschien van zelf overgaat”. Bij drank doen we dat wel: zo lang mogelijk aanmodderen in de veronderstelling dat er een moment komt waarop het goed komt.

Dat komt het niet. Niet als je geen hulptroepen inschakelt. Hier schrijven is een goed begin. Je zou ook de huisarts en/of verslavingszorg kunnen inschakelen. Ik heb dat uiteindelijk gedaan en het gaf me rust. Ik ben eindelijk daar waar ik serieus word genomen en een goede ondersteuning krijg. 

Hoe je het ook gaat doen: ik wens je alle kracht en wijsheid en blijf vooral hier komen en schrijven. Het helpt!

Dankjewel Pytje, ik weet ook dat ik professionele hulp nodig ga hebben. Ik heb al eerder meer dan een jaar droog gestaan, on vervolgens harder terug te vallen dan ooit tevoren. Had ik toen maar meteen aan de bel getrokken, actie ondernomen. Maar ja, dat is achteraf gepraat. Op dit moment voel ik me gelukkig redelijk goed. Ik zoek veel afleiding. Heb er al een grote wandeling met de hond opzitten en ga in de achtertuin aan de slag. Wel wat bevige handen, maar dat duurde de vorige keer niet heel lang dus ik hoop dit keer ook niet.

14 uur geleden zei Ronel:

Tot nu toe voel ik eigenlijk alleen vermoeidheid en somberheid  

Maar probeer je dit nou alleen te doen dus?

Het is misschien niet leuk om te lezen, maar de dingen die je beschrijft... stomdronken door je moeder in de keuken gevonden worden, zwaar aangeschoten bij de ouderavond aanwezig zijn op de school van je kinderen (hoe deed je dat in hemelsnaam?), 3 flessen wijn per dag, op frequente basis laveloos op de bank liggen, 's ochtends al beginnen.... lieve schat, dat is alcoholisme van van het allerergste niveau. Dit is écht geen kattepis. Onmogelijk die strijd in je eentje te gaan winnen. Je moet hier echt professionele hulp bij gaan zoeken en doen wat nodig is wat dat betreft. Dit ga je niet in je eentje redden puur op basis van wilskracht.

En nogmaals, drank is echt niet je beste vriend. Het is je ergste vijand geworden. Een vijand die je kapot maakt en je meesleept rechtstreeks de hel in. Het is de belichaming van de duivel. 'And in the end... I am your only friend'......

Strijkbout, ik ben niet van plan om het alleen te gaan doen. Er staat alleen niet acuut een heel professioneel team paraat voor me. Sinds vrijdagmiddag heb ik geen druppel meer gedronken, dat is slechts een klein eerste stapje binnen het enorme probleem. Maar als ik nu steeds tegen mezelf ga zeggen dat ik het écht niet alleen kan, is dat juist een stimulans voor me om weer te gaan drinken. Dat zware detoxen heb ik eerder alleen gedaan. Mijn fout toen is gewoon geweest dat ik het geheim hield, nergens steun of hulp zocht en na 13 maanden dacht dat ik de alcohol en mezelf wel weer in de hand kon houden. Morgen ga ik de huisarts bellen.. daar moet ik nog wel even de moed voor verzamelen (al zou ik daar liever moed voor indrinken) dat is wel zo..

26 minuten geleden zei Ronel:

Strijkbout, ik ben niet van plan om het alleen te gaan doen. Er staat alleen niet acuut een heel professioneel team paraat voor me. Sinds vrijdagmiddag heb ik geen druppel meer gedronken, dat is slechts een klein eerste stapje binnen het enorme probleem. Maar als ik nu steeds tegen mezelf ga zeggen dat ik het écht niet alleen kan, is dat juist een stimulans voor me om weer te gaan drinken. Dat zware detoxen heb ik eerder alleen gedaan. Mijn fout toen is gewoon geweest dat ik het geheim hield, nergens steun of hulp zocht en na 13 maanden dacht dat ik de alcohol en mezelf wel weer in de hand kon houden. Morgen ga ik de huisarts bellen.. daar moet ik nog wel even de moed voor verzamelen (al zou ik daar liever moed voor indrinken) dat is wel zo..

Nee, dat lijkt me inderdaad niet helpend. Ik dacht er ook nog even aan dat dat misschien niet helemaal handig was ook in deze fase nu. Maar goed in ieder geval dat je dit zelf ook goed beseft, en daar iets mee gaat doen. En de huisarts... tja, ik ken het gevoel natuurlijk. Maar daar zijn die mensen voor. Die zijn echt wel wat gewend. Ik denk dat die mensen meer dan wie dan ook al eeuwen niet meer geloven in de illusie van 'de keurige voordeur van het keurige gezin'  Of najah, wellicht is dat het niet eens waar je moed voor moet verzamelen, maar hoe dan ook, ik ken die drempel maar al te goed. Dat voelt niet fijn nee. Staat wel tegenover dat je je daarna waarschijnlijk enorm opgerlucht zal voelen. Dan is het eruit, en is er een begin gemaakt van iets goeds en hoognodigs in gang zetten!

En ik zou zeggen: heb ook steun aan je gezin. Juist met het hebben van een gezin is een drankprobleem dubbel, zo niet driedubbel zo verschrikkelijk. Het schuldgevoel, de schaamte, de angst, het geconfronteerd worden met het feit ze je steeds zo zien, de pijn daarover, dondersgoed weten dat ze het heus wel onmiddellijk aan je merken als je weer onder invloed bent... killing! Maar laat dat ook vooral je kracht nu zijn om er vanaf te blijven. Laat je gezin je niet meer op die manier moeten zien. Het is een verschrikking ook voor hen... Geen voeding voor schuldgevoel nu, maar gewoon een keiharde motivatie al die drank je huis uit te flikkeren, en met een grote boog om de supermarkt heen te lopen, iig de drankschappen

Wens je iig het allerbeste! Ga alles doen wat er nodig is om hier uit te komen. Dit is de absolute hel, en die ken je nu... hier is niets te halen. Het enige waar dit uiteindelijk toe leidt is verlies, ellende, ziekte en uiteindelijk de dood. En nee, het wordt nooit 'vanzelf' beter.

Heel veel sterkte en succes, en blijf hier lekker schrijven!